محمدرضا عباس زاده - استادیار گروه حسابداری دانشگاه فردوسی مشهد
سعید فلاحی - داتشجوی کارشناسی ارشد حسابداری دانشگاه فردوسی مشهد
شکوفه صفدری نیا - داتشجوی کارشناسی ارشد حسابداری موسسه آموزش عالی سناباد
علی علیزاده - داتشجوی کارشناسی ارشد حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

توسعه فعالیت های تجاری ،توسعه کمی و کیفی مدیریت مالی را درپی داشته و به طبع این مدیریت را پیچیده کرده است . تداوم فعالیت های بنگاه های اقتصادی تا میزان زیادی به مدیریت منابع کوتاه مدت آنها بستگی دارد زیرا فعالیتهای عملیاتی در دوره عادی معمولا سالانه به سرمایه در گردش و مدیریت مطلوب بستگی دارد به گونه ای که نتایج مورد انتظار تحقق یابد و امکان تداوم فعالیت دراز مدت فراهم شود . بنابراین سرمایه در گردش از اقلام مهم دارائیهای واحدها و بنگاه های اقتصادی تلقی می شود که در تصمیم های مالی نقش برجسته ای دارد . هدف این تحقیق بررسی رابطه بین استراتژی های سرمایه در گردش با فرصت های سرمایه گذاری می باشد. برای این منظور پنجاه شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران از هفت صنعت برای یک دوره پنج ساله1386-1390 مورد بررسی قرار گرفته اند. برای تعیین استراتژی های سرمایه در گردش از نسبت های مالی، و برای محاسبه فرصت های سرمایه گذاری از روش مورد استفاده بیکی جکی و فردیناند ( 1999 ) استفاده گردیده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها حاکی از تفاوت معنی دار فرصت های سرمایه گذاری در بین صنایع مختلف می باشد؛ اما در رابطه با آزمون فرضیه دوم نتیجه بدست آمده نشان دهنده عدم تاثیر استراتژی های سرمایه در گردش بر فرصت های سرمایه گذاری دارد.

سرمایه در گردش، فرصت های سرمایه گذاری، نسبت های مالی