بررسی آنکلاوهای موجود در اسکارن های افیولیتی ملانژ نایین (استان اصفهان)

در بخش های مختلف افیولیت ملانژ نایین سنگ های دگرگون شامل دایک های امفیبولیتی، آمفیبولیت ، گرانیت دگرگون، اسکارن، متاچرت های نواری، شیست و مرمر وجود دارد. اسکارن ها بصورت یک واحد سنگی روشن، بن بخش بالایی آمفیبولیت ها و بخش زیرین متاچرت های نواری دیده می شوند. مطالعات نشان میدهند نفوذ گرانیت موجب شده که سنگ آهنک و بخش های کربنات چرت های نواری موجود در بخش های فوقانی این افیولیت دچار دگگرونی مجاورتی شده و به اسکارن تبدیل شوند. کانی های موجود در این اسکارن ها عبارت است از کربنات (کلسیت) ، کلینوپیروکسن (دیوپسید)، گارنت (گروسولار – آندرادیت)، ولاستونیت، اسفن و اپیدوت می باشد. در منطقه مورد مطالعه آنکلاوهای از آمفیبولیت و متاچرت های نواری در درون این اسکارن ها مشاهده شد. کانی های موجود درآنکلاوهای آمفیبولیتی عبارت اند از آمفیبول، کلریت، کلینوپیروکسن، گارنت، کلسیت و پرهنیت. وجود آنکلاو آمفیبولیت در درون اسکارن ها بیانگر قدیمی تر بودن آمفیبولیت ها نسبت به اسکارن ها می باشد. در ابتدا رخداد یک دگرگونی ناحیه ای موجب تشکیل آمفیبولیت ها شده است که با توجهب ه ژئوترموبارومتری های صورت گرفته در محدوده دما 57-460 درجه سانتی گراد بوده و پس از آن یک دگرگونی مجاورتی در محدوده دما و فشار 779-741 درجه سانتی گراد و 7/5-5 Kbar موجب شده که اسکارن ها بوجود بیایند. همچنین با توجه به شواهد کانی شناسی و پیدایش کانی های پرهنیت و اپیدوت در امفیبولیت ها می توان به وقوع یک دگرگونی برگشتی در سنگ های این منطقه پی برد.

Keywords:

آنکلاو , اسکارن , آمفیبولیت , پتروگرافی