اثرات فیزیولوژیک تنش خشکی ناشی از پلی اتیلم گلایکول بر ویژگی های جوانه زنی دو گونه دارویی Thymus koteschanus و Thymus daenensis

تنش خشکی در زمره علل کاهش رشد و تولید گیاهان در اکوسیستم های کشاورزی و طبیعی می باشد جوانه زنی نخستین مرحله رشد یک گیاه است و می تواند به شدت تحت تاثیر شرایط محیطی از جمله آب در دسترس قرار گرید. از این رو جهت بررسی اثر سطوح مختلف خشکی (0، 0.3-، 0.6-، 0.9-، 0.15- و 0.18- مگاپاسکال) بر رفتار جوانه زنی بذر دو گونه آویشن Thymus koteschanus (آویشن کوهی ) و Thymus daenensis (آویشن دنایی) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی از محلول پلی اتیلن گلیکول 6000 (PEG) با سه تکرار اجرا شد. با استفاده از نرم افزار آماری SAS با آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی آنالیزها انجام شد و از آزمون LSD جهت مقایسه میانگین ها استفاده شد. با توجه به نتایج مشخص گردید که در دو گونه اختلاف معنی داری وجود دارد و بیشترین سرعت جوانه زنی و شاخص بنیه بذر مربوط به گونه Th.koteschanus است و در تیمارهای مختلف معلوم گردید که همه پارامترهای مورد بررسی دارای اختلاف معنی داری بوده و با افزایش تنش خشکی دچار کاهش می گردند به طوریکه در سطوح خشکی شدید کاملا متوقف میگردند. لذا چنین می توان نتیجه گرفت که خشکی در رفتار جوانه زنی گونه آویشن تاثیر منفی داشته باعث کاهش جوانه زنی و پارامترهای مرتبط با آن می گردد.

Keywords:

تنش خشکی , آویشن , Thymus daenensis , Thymus koteschanus , جوانه زنی