الهام توکلی دینانی - دانشجوی دکترای فیزیولوژی گیاهی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان واحد رودهن
محمود اطرشی - استادیار و عضو هیئت علمی پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ناحیه مرکز (اصفهان)
نفیسه نورمحمدی - باشگاه پژوهشگران جوان واحد رودهن
شیرین روزبه - باشگاه پژوهشگران جوان واحد رودهن

آگار از مشتقات نوعی علف هرز دریایی است که به عنوان ماده مولد ژل در تهیه محیط های کشت استفاده می شود فرایند تولید ، تخلیص و خالص سازی آن توسط کارخانجات ویژه و به منظور حذف مواد سمی موجود در آن انجام می شود. آگار یک پلی ساکارید با توده مولکولی بالاست که قدرت تولید ژل در محیط کشت را دارد محیط کشت بافت توسط آگار به حالت جامد در می آید محیط های کشت جامد کاربرد زیادی در کشت بافت گیاهی دارند و اکثرا برای تحقیقات بیوتکنولوژی گیاهی مورد استفاده قرار می گیرند به جز آگار امکان استفاده از سایر منابع طبیعی به منظور تولید ژل در محیط های کشت گیاهی وجود دارد از جمله مواردی که می توان در تهیه محیط های کشت گیاهی مورد استفاده قرار داد بذور گیاهان دارویی است که می توانند موسیلاژ گیاهی تولید کنند به منظور بررسی امکان کاربرد منابع جدید در تهیه محیط های کشت گیاهی در اردیبهشت 1389 در محل پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ناحیه مرکز (اصفهان) آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با استفاده از 1، 2، 3، 4، 5 گرم بذور گیاه دارویی اسفرزه و تیمار شاهد با کاربرد آگار با حضور و عدم حضور زغال فعال در محیط کشت گیاه استویا در 3 تکرار مورد بررسی قرار گرفت نتایج این آزمایش نشان داد که هرچند استفاده از آگار به عنوان ماده نگه دارنده متداول در محیط های کشت گیاهی رواج دارد اما کاربرد گیاهان دارویی به عنوان منابع جدید نگه دارنده محیط های کشت می تواند قابل ارزیابی و کاربرد باشد. بررسی نتایج این آزمایش نشان می دهد که استفاده از بذور گیاهان دارویی در محیط کشت بافت نه تنها از رشد نمونه های گیاهی حمایتی می کند بلکه در مواردی حتی بسیار بهتر از آگار خواهد بود با کاربرد اسفرزه در محیط کشت بافت ، ساقه ها قطورترند و ریز نمونه ها برای تولید کالوس مستعد ترند.

کشت بافت، گیاهان دارویی، موسیلاژ، آگار