بررسی اثر آللوپاتی گیاهان دارویی اسطوخودوس، افسنطین و گردو بر جوانه زنی و رشد علف های هرز پیچک و خرفه

یکی از ابزارهای کاهش مصرف سموم علف کش استفاده از خاصیت آللوپاتی موجود در برخی گونه های گیاهی می باشد بدین منظور اثرات آللوپاتی مقادیر مختلف (0، 5، 7/5 و 9 گرم) برگ خشک شده گردو و اندام هوایی خشک شده اسطوخودوس و افسنطین بر جوانه زنی و رشد علف های هرز پیچک ف خرفه و گیاه زراعی گندم، در آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار در گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان در سال 1388 مورد ارزیابی قرار گرفت. مقادیر فوق از گیاهان آللوپات با 2 کیلوگرم خاک در هر گلدان مخلوط گردیدند. وزن خشک اندام هوایی، وزن تر اندام هوایی، وزن خشک ریشه ، وزن تر ریشه، طول گیاهچه ، تعداد برگ و درصد جوانه زنی علف های هرز خرفه و پیچک و گیاه زراعی گندم رقم الوند ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که اثر اصلی گیاه آللوپات بر روی وزن خشک و تر اندام هوایی، وزن خشک ریشه، طول گیاهچه و درصد جوانه زنی در سطح 1% و تعداد برگ در سطح 5% دارای اثر معنی داری بود و در تمم خصوصیات مورد ارزیابی اسطوخودوس از افسنطین و گردو اثر کاهشی بیشتری داشته است (0/05>P). اثر اصلی دز مصرف گیاهان آللوپات دارای اثر معنی دار (0.05>P) بر روی تمام خصوصیات مورد بررسی بود و دزهای بالاتر (7/5 و 9 گرم) موثر تر بودند. به طور کلی نتایج داد که هر سه گیاه اسطوخودوس ، افسنطین و گردو بر کاهش وزن تر اندام هوایی خرفه دارای اثر معنی دار (0.05>P) بوده و دز مصرف 9 گرم اسطوخودوس و افسنطین اثر کاهش معنی داری بر درصد جوانه زنی علف هرز خرفه داشتند گیاهان آللوپات مورد بررسی در هیچ یک از سطوح مورد بررسی بر روی علف هرز پیچک دارای اثر معنی دار نبودند.

Keywords:

اسطوخودوس , افسنطین , گردو , آللوپاتی , خرفه , پیچک صحرایی