اثر محلول پاشی هگزاکونازول بر میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و پراکسیداسیون لیپیدی غشاء بابونه (Matricaria chamomilla L.) در شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی اثر محلول پاشی هگزاکونازول بر میزان فعالیت آنزیم های انتی اکسیدان و پراکسیداسیون لیپیدی غشاء بابونه (Matricaria chamomilla L.) در شرایط تنش خشکی و آبیاری کامل آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام شد. تیمارها شامل غلظت های مختلف هگزاکونازول (0، 15 و 25 میلی گرم بر لیتر) تنش خشکی (آبیاری کامل و آبیاری در زمان 50% ظرفیت زراعی) و زمان محلول پاشی هگزاکونازول (50 و 80 روز پس از کاشت) بودند نتایج نشان داد که تنش خشکی به صورت معنی داری سبب افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و پراکسیداسیون لیپیدی غشاء گردید. کاربرد هگزاکونازول در هر دو زمان مصرف سبب کاهش میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در شرایط تنش خشکی گردید اما در شرایط آبیاری کامل فعالیت آنزیم کاتالاز را نسبت به شاهد افزایش داد. فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز و پراکسیداز نیز با افزایش غلظت هگزاکونازول ابتدا افزایش و سپس کاهش یافتند تنش خشکی سبب افزایش پراکسیداسیون لیپیدی غشاء و در نتیجه تجمع مالون دی آلدهید گردید همچنین کاربرد هگزا کونازول در شرایط آبیاری کامل منجر به افزایش پراکسیداسیون لیپیدی غشاء در هر دو زمان مصرف گردید اما در شرایط وجود تنش خشکی مصرف 25 میلی گرم بر لیتر هگزاکونازول در مقایسه با عدم مصرف آن سبب کاهش پراکسیداسیون لیپیدی غشاء شد. بر طبق نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که کاربرد هگزاکونازول در شرایط تنش خشکی می تواند با کاهش پراکسیداسیون لیپیدی غشاء و همچنین بهبود سیستم آنتی اکسیدانی گیاه را از صدمات ناشی از تنش خشکی حفظ نماید.

Keywords:

بابونه , هگزاکونازول , تنش خشکی , آنزیم های آنتی اکسیدان