اثر زمان برداشت بر فنل کل ، فلاونوئید و فعالیت آنتی اکسیدانی برگ کنگر فرنگی ( Cynara Scolymus L.)

کنگر فرنگی یک گیاه دارویی بسیار قدیمی بومی نواحی مدیترانه است برگ کنگر فرنگی حاوی ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و آنتی اکسیدانتهای طبیعی بوده و از این نظر ارزشمند است. در این آزمایش روند تغییرات فنل کل و فلاونوئید (اسپکتوفتومتر) و فعالیت آنتی اکسیدانی (روش DPPH) کنگر فرنگی تحت تنش شوری بررسی شد. گیاهان کشت شده در سال دوم (اردیبهشت 89) و قبل از گلدهی سربزداری شدند . از یک ماه پس از سر برداری برگ گیاهان جدید (پاجوش ها) هر 15 روز یک بار در طول 6 ماه برداشت شدند. نتایج نشان داد که زمان برداشت اثر معنی داری روی فنل کل و فلاونئید داشت ولی روی فعالیت آنتی اکسیدانی تاثیر معنی داری نداشت میزان فنل و فلاونوئید برگ تا برداشت 4 و 5 روند افزایشی داشت و سپس کاهش یافت. بالاترین میزان فنل در برداشت سوم (12 تیر) و 64/2 میلی گرم بر گرم و بالاترین میزان فلاونوئید در برداشت چهارم (27 تیر) و 67/2 میلی گرم بر گرم بود نتایج نشان داد که بیشترین تجمع ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی در ماه های تیر و مرداد در برگ وجود داشت و سپس با کاهش دما در پاییز کاهش یافت هیچ ارتباط معنی داری بین میزان فنل و فلاونوئید نبود. بین فعالیت آنتی اکسیدانی با فنل کل و فلاونوئید ارتباط معنی دار در سطح 0/05 و 0/01 مشاهده شد با توجه به داده های بدست آمده می توان بیان نمود که رابطه مستقیمی بین زمان برداشت و ترکیبات فنلی و فعالیت آنتی اکسیدانی کنگر فرنگی وجود دارد . همچنین این نتایج تاثیر شرایط آب و هوایی (دما ، نور و غیره) را روی ترکیبات فنلی ثابت می کند با این وجود بررسی تاثیر سایر تنش ها نیز در طی زمان برداشت لازم است.

Keywords:

کنگر فرنگی , زمان برداشت , فعالیت آنتی اکسیدانی , فنل کل