بررسی اثر آللوپاتی عصاره آبی اکالیپتوس و نعناع فلفلی بر جوانه زنی ، رشد ریشه چه و ساقه چه بروموس

امروزه آللوپاتی به عنوان یک ابزار در مدیریت کنترل علف های هرز در یک اکوسیستم زراعی مورد استفاده قرار می گیرد. به دلیل اثرات بی زیان آفت کش های بیولوژیک در اکوسیستم ها سعی بر شناسایی گیاهان آللوپاتیک و استفاده از انها در زمینه فراورده های طبیعی بدست آمده از آنها می باشد نعناع فلفلی با نام علمی Mentha Piperita و اکالیپتوس با نام علمی Eucalyptus spp از جمبه گیاهانی هستند که دارای خاصیت آللوپاتیک می باشند که می توان از مواد موثره آنها در تهیه علف کش های طبیعی استفاده نمود همچنین بروموس با نام علمی Bromus japonicus از جمله علف های هرز مهم در بسیاری از مزارع از جمله گندم می باشد در بررسی حاضر اثر عصاره آبی برگ نعناع فلفلی و اکالیپتوس با غلظت های 10، 20 و 30 درصد بر جوانه زنی و رشد گیاهچه بروموس مورد آزمایش قرار گرفت . آزمایش با طرح آماری کاملا تصادفی در غالب فاکتوریل در 3 تکرار و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن در سطح 5% صورت گرفت. تجزیه اماری داده ها و رسم نمودار به ترتیب با استفاده از نرم افزارهای SPSS و Excel انجام شد. نتایج نشان داد که اثر تیمارها بر طول گیاهچه کاملا معنی دار شده است . در سرعت جوانه زنی نیز همه تیمارها در یک سطح قرار دارند. همچنین روند جوانه زنی شاهد و عصاره 10 درصد نعناع فلفلی سیر صعودی را در طی 7 روز آزمایش نشان می دهد . ضمنا جوانه زنی بذور در عصاره های 20 درصد نعناع فلفلی و اکالیپتوس از روز پنجم، 10 درصد اکالیپتوس از روز ششم، 30 درصد اکالیپتوس از روز دوم و 30 درصد نعناع فلفلی از روز چهارم متوقف گردید. از نتایج بدست امده در این تحقیق می توان در ساخت علف کش های طبیعی و نیز استفاده از گیاهان با خواص آللوپاتی به عنوان کود سبز که باعث بهبود خواص خاک شده و علف های هرز را کنترل می کند در نتیجه باعث کاهش مصرف علف کش ها می گردد.

Keywords:

آللوپاتی , بروموس , نعناع فلفلی , اکالیپتوس , عصاره آبی , جوانه زنی