محیط کار ماکروارگونومیک، بستری مناسب برای ارتقا بهره وری (به انضمام مطالعه موردی)

ریشه اغلب ناکامی ها و عدم توفیق های سازمانی در دستیابی به حداکثر بهره وری، در عدم توجه کافی به موضوعات مختلف درحوزه مهندسی فاکتورهای انسانی است . تجربه در سطح دنیا نشان داده که اصلاح شرایط کاری، بهبود کمی و کیفی تولید،کاهش بیماری های ناشی از کار، کاهش هزینه و در نتیجه افزایش بهره وری، همگی از نتایج مثبت به کارگیری مناسبارگونومی در سطح سازمان هاست که این امر تنها در سایه تبعیت از سیستم اصلاح شرایط کاری و به کارگیری رویکرد ارگونومیکلان میسر خواهد شد. مطالعه حاضر با هدف تجزیه و تحلیل وضعیت محیطی و راهکارهای اصلاح شرایط کاری کارگران درواحد مونتاژ یک کارخانه خودروسازی با رویکرد ارگونومی کلان انجام گرفت . درواقع، هدف از انجام این پژوهش، شناساییمشکلات محیط کار و ارائه راه حل هایی با هدف افزایش عملکرد، رضایت، کیفیت و در نهایت افزایش بهره وری می باشد. بهمنظور انجام این مطالعه توصیفی پس از تهیه پرسشنامه، از بین کارگران شیفت دوم واحد مونتاژ (200 نفر) تعداد 50 نفر بهتصادف انتخاب شده و از آنان سوالاتی در زمینه شرایط محیط کار و اختلالاتی که در حین کار وجود دارد، پرسیده شد. پس ازجمع آوری و مشاهده پاسخ ها، فراوانی نتایج با استفاده از نمودار به دست آمد.در این میان استفاده از ماسک در جایگاه کم ترینتوجه، دارای بیشترین فراوانی و میزان صدای محیط در رده بندی اختلالات، دارای بیشترین فراوانی بود. ضمن آن که کارگران ازکمبود نیرو، سرعت بالای خطوط تولید و کمبود زمان استراحت نیز گلایه داشتند.

Keywords:

ارگونومی کلان , ارگونومی خرد , بهره وری , شرایط محیط کاری , سیستم های اجتماعی- فنی