لیلا روفه گری نژاد - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه علوم و صنایع غذایی،تبریز ، ایران
شهلا شمسی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه علوم و صنایع غذایی،تبریز ، ایران

دارچین با نام علمی CinnamomumverumJ.Presl به خانواده ی برگ بو Lauraceae و جنس دارچین Cinnamomum و گونه ی Cinnamomumzeylanicum تعلق دارد. دارچین درختی کوچک به ارتفاع 5 تا 7 متر و همیشه سبز است که از تمام قسمت های آن بوی معطر استشمام می شود، طبیعت آن گرم خشک است و دارای تاننف یک ماده رنگی، اسانس و رزین می باشد و اسانس آن که در یک درصد پوست آن را تشکیل می دهد که توسط تقطیر جداسازی می شود، اثر فیریولوژی دارچین مربوط به اسانس و تانن است و علاوه بر آن دارای خاصیت تقویت کننده اعمال هضم و جریان گردش خون می باشد و از آن برای رفع سوء هاضمه مخصوصاً در مواردی که با نفخ همراه باشد به عنوان بادشکن مورد استفاده قرار می گیرد، تانن موجود در دارچین برای رفع اسهال، ضعف عمومی بدن و همچنین برای درمان خونریزی در فواصل قاعدگی و غیره مفید واقع می شود. دارچین دارای یک سری از ترکیبات فنولیک از قبیل سینامالدهید، کومارینف کامفن، گاما-ایگنول، سینامیک اسید، سیناساسیول و تریپنن می باشد که حضور آنها باعث بروز نقش آنتی اکسیدانی در این ترکیب می گردد. در این بررسی به خصوصیات سلامتی دارچین در زمینه های مختلف پرداخته خواهد شد.

دارچین، تانن، سینامالدهید، کومارین، کامفن، سینامیک اسید، سیناساسیول، ترپنن