بهینه سازی کاهش کدورت بدست آمده از عملیات انعقاد- لخته سازی بازیافت پروتئین پساب کارخانه ی کنسرو ماهی تون با استفاده از روش سطح پاسخ

منعقدسازی عوامل ایجاد کننده ی کدورت پساب یعنی جامدات کل موجود در پساب بوسیله ی منعقد کننده ها هم به لحاظ زیستمحیطی و هم به لحاظ مدیریت ضایعات غذایی حائز اهمیت می باشد. این پژوهش جهت تعیین راندمان بهینه ی کاهش یا حذف کدورت از فرآیند انعقاد- لخته سازی برای تصفیه ی شیرابه ی پساب خروجی حاصل از فرآیند بخت اولیه ی کارخانه ی کنسرو ماهی تون با استفاده از پلیمر زیستی کیتوزان به عنوان عامل منعقد کننده- لخته کننده طبق شرایط مختلف دوزهای تزریق و pH مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایشات با استفاده از روش سطح پاسخ (Response Surface Methodology) به منظور بهینه سازی کاهش کدورت به عنوان متغیر وابسته و میزان کیتوزان مصرفی و pH به عنوان متغیرهای مستقل انجام گردید. بر اساس این روش، کدورت پساب حاصل از پخت اولیه ی فرآیند کنسرو کردن تحت گستره ی سه سطح غلظت کیتوزان 250، 500، 750 میلی گرم بر لیتر و pH، 4/5، 5/5 و 6/5 تیمار (13 ازمایش) شد. با توجه به نتایج حاصله، بیشترین راندمان برای حذف کدورت (98/25 درصد) مربوط به تیمار تهیه شده در غلظت 750 میلی گرم بر لیتر و pH، 6/5 بود و کمترین بازدهی (68/38 درصد) مربوط به تیمار با دوز 250 میلی گرم بر لیتر و pH، 5/5 و 4/5 بوده است. نتایج تحلیل آماری آنالیز واریانس بدست آمده بیان می کند بهترین پارامتربرای کنترل کدورت پساب خام غلظت کیتوزان می باشد (P<0/01). در نهایت باید متذکر شد مدل نهایی پیش بینی شده کارآمد بوده و قادر است بطور رضایت بخشی تغییرات ویژگی های مورد ازمون را توجیه کند.

Keywords:

کدورت , روش سطح پاسخ , فرآیند انعقاد- لخته سازی , پساب کنسرو تون , کیتوزان