مهدی محمدی - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی_عضو هیات علمی شهرداری تهران
فاطمه ایمانی - کارشناسی ارشد رشته پژوهشگری دانشگاه آزاد اسلامی

کلان شهر تهران با داشتن حدود یک دهم جمعیت کشور و دارابودن 25% از سهم تولید ناخالص ملی در حال حاضر به لحاظ ظرفیتهای اکولوژیک به حد اشباع رسیده است. چالشهایی نظیر آلودگیهای صوتی آلاینده های سمی، افزایش گازهای گلخانه ای، پسماندهای شهری و مواد خطرناک و همچنین تخریب روز افزون منابع طبیعی، نیازمند توجه بیشتری نسبت به محیط زیست شهری و همچنین اصلاح رویکرد های مدیریتی بر مبنای توسعه پایدار دارد. در نظام سرمایه داری معاصر، شهر به عنوان مکان مناسب و شهر نشینی به عنوان شیوه مطلوب زیست درآن به شمار می آید. رسوخ و نفوذ فرهنگ سرمایه داری در جهان سوم از جمله ایران موجب تمرکز شهری ناهمگون و رشد شتابان جمعیت شهری در اثر مهاجرت گسترده روستا - شهری است. روندی که در حقیقت موجب انتقال جمعیت عمدتا فقیر به شهرها می گردد. محدوده منطقه 7 شهرداری تهران به لحاظ قرار گرفتن در مسیرهای ارتباط شرق به غرب و شمال به جنوب در ترددهای درون شهری و معضلات بافتهای فرسوده و همچنین میزان بالای آلودگی های صوتی به نظر می رسد که نیاز فراوانی به طراحی، برنامه ریزی و پایش تخصصی در حوزه زیست محیطی داشته باشد. نمونه واضح و مشخص اینگونه تقابل را میتوان در بافت ریز دانه، فشرده شهری(به ویژه در نواحی یک و پنج شهرداری منطقه 7 تهران مشهود دانست .خیابان شریعتی، منطقه 7 تهران را به دو نیمه با خصوصیت متمایز و اختلافات تقریبا فاحش از نظر تمکن مالی و سطح رفاه شهروندان تقسیم نموده است که آثار این تفاوت در دهکهای درآمدی بر موضوعات فرهنگی –اجتماعی نیز مترتب است و در مجموع تغییرات قابل توجهی بر توسعه پایدار شهری در محلات نظام آباد، شارق، ارامنه و خواجه نظام داشته است .

راهبرد ،اختار اجتماعی–فرهنگی، توسعه پایدار شهری،نواحی یک وپنج شهرداری منطقه 7 تهران