تعامل توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی و توسعه پایدار شهری در کلانشهرها

مطرح شدن توسعه ی پایدار، به عنوان شعار اصلی هزاره ی سوم ناشی از اثرات شهرها برگستره زیست کره و ابعاد مختلف زندگی انسانی است. امروزه پدیده شهری کره زمین را تسخیر نموده و به دنبال رشد سریع و نامتعادل شهرها، پیامدهای نامطلوب اقتصادی، اجتماعی و کالبدی را به همراه داشته است. بدون شک بحث از پایداری و توسعه ی پایدار بدون توجه به شهرها و شهرنشینی بی معنی خواهد بود. برآوردهای سازمان های بین المللی فعال در زمینه اسکان بشر، حدود یک میلیارد نفر از جمعیت جهان اکنون در زاغه ها و حاشیه های شهری یا به صورت اسکان غیررسمی زندگی می کنند در واقع سکونتگاه های غیر رسمی به عنوان آینه تمام نمای مسائل شهری، دارای جایگاه و اهمیت ویژه در تحقیقات اجتماعی می باشد. این مقاله، به بررسی مفهوم توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی و توسعه پایدار شهری با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای پرداخته و در نهایت رابطه و تعامل بین توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی با توسعه پایدار شهری پرداخته ایم که نتیجتاً توانمندسازی به عنوان نوین ترین و بهترین راهکار در جهت دستیابی به توسعه پایدار شهری شناخته شده است.

Keywords:

توانمندسازی , توسعه پایدار شهری , سکونتگاه غیررسمی , کلانشهر