بازخوانی مفهوم معماری پایدار و توسعه پایدار در معماری ایران (نمونه موردی اقلیم سرد و کوهستانی،تاقبستان کرمانشاه)

افزایش جمعیت و رشد شهرها، تغییرات جوی، و نزدیک شدن به پایان منابع تجدیدناپذیر مانند نفت، مسئله تغییر درسیاستگذاریها برای دستیابی به توسعه پایدار را بیش از پیش مطرح نموده است. کنفرانس محیط زیست سازمان ملل در شهرریودوژانیرو و برزیل برای پایه ریزی این تغییرات قانونگذاران و سیاستگزاران را از سراسر دنیا گرد هم آورد. این تبادل نظرها نشان می دهد در زمینه تغییر سیاستها برای دستیابی به توسعه پایدار مشکل اصلی این است که کشورها از ورشکستگیاقتصادی وحشت دارند و اینکه گمان می کنند محافظت از محیط زیست متناقض با رشد اقتصادی است. اگر چه بحران انرژیدر دهه 70 میلادی و نوسان شدید قیمت نفت، بر بازده استفاده از انرژیهای غیر قابل احیاء، بخصوص نفت، در کشورهای صنعتی دنیا تاثیر فراوان داشت، کشورهای در حال توسعه به ویژه تولیدکنندگان نفت از این فرصت به خوبی استفاده نکردند.تجربه روند عملکرد کشورهای صنعتی و در حال توسعه در سه دهه گذشته نشانگر ارتباط توسعه پایدار با تولید و مصرف انرژی در سطح جهان است. صاحبنظران و محققین تعاریف گوناگون برای توسعه پایدار ارائه شده است. برخی از ماخذ برایدر نظر گرفتن انتقال فن آوریهای موثرتر و تمیزتر با راندمان بیشتر، تعریفها را گسترش داده اند. تعاریف جامع توسعه پایدار،توجه به جنبه های اقتصادی، انسانی، زیست محیطی و فن آوری را لازمه تحول روند توسعه می دانند. در این مقاله ضمن بررسی سابقه توسعه و ارائه تعاریف مرتبط و مصرف انرژی در کشورهای در حال توسعه و صنعتی راهکارهایی مورد توجه قرار گرفته است که می تواند بازده مصرف انرژی را در کشورهای در حال توسعه افزایش دهد

Keywords:

توسعه پایدار , معماری پایدار , تاقبستان , سرد و کوهستانی , اصول معماری پایدار , اصول معماری ایرانی