ارائه الگویی پایه ای برای مدیریت بحران شهری

اختلال جدی در کارکرد یک جامعه خسارت‏های گسترده‏ای را سبب می شود. پراکنش شهرها در نقاط آسیبپذیر، عدم رعایت ضوابط، بافت و ابنیه کم دوام و جریان های سیلابی از معضلاتی است که دامنه بحران را می افزاید. به موازات پیش گیری های اولیه، تدوین اصول مدیریت بحران شهری و طرح تفصیلی پیش گیری حائز اهمیت است. کشف تشابه های کلیدی بحران ها جهت کاهش اثرات ضروری و برنامه ریزی بحران، بر سرعت اقدامات می افزاید. جهت کاهش آسیب های ناشی از بحران ایمنی شهر باید یک هدف اساسی در تمامی سطوح برنامه ریزی کالبدی و سطح میانی آن یعنی شهرسازی باشد. آمادگی تابع مکان جغرافیای طبیعی و مشخصات کالبدی شهر است. نقش برنامه ریزی شهری در مدیریت بحران دارای پنج مرحله شامل لحظه های وقوع، گریز و پناه، عملیات نجات، استقرار موقت و رفع آثار تخریب می باشد. در این راستا چارچوب اصلی مدیریت بحران آمادگی در برابر خطر، واکنش به هنگام وقوع، بازسازی خسارت ها و کاهش اثر حادثه می باشد که باتوجه به این چارچوب و نقش مهم برنامه ریزی شهری در آن، الگویی متشکل از مراحل اصلی شامل:«1-کاهش تاثیر بحران 2- آمادگی و انتظار 3- واکنش و امدادرسانی 4- بهبود و بازسازی» با رعایت اصول مدیریت بحران و ارائه زیربخش های مهم ارائه می گردد.

Keywords:

مدیریت بحران شهری , کاهش خطرپذیری , آمایش سرزمین , ارائه الگویی پایه ای