ساناز سراوانی - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه مهندسی پزشکی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اصفهان
مهدی ابراهیمیان - استادیار، گروه مهندسی پزشکی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اصفهان

امروزه با توجه به پیشرفت علم مهندسی، یکی از بهترین راههای ترمیم ناحیه آسیب دیده، مهندسی بافت میباشد. درمهندسی بافت از یک داربست متخلخل تخریب پذیر استفاده میشود و شرایط برای ترمیم ناحیه مورد نظر، مهیا میگردد.پلیمرهای زیستی یک نقش بسیار مهم در ترمیم ناحیه مورد نظر دارد. یکی از پلیمرهای زیستی، سنتزی که در ساخت داربستهای مهندسی بافت استفاده میشود، پلی گلیسرول سباسات است و در ترمیم بافتهای نرم کاربرد دارد. در این پژوهشاستفاده از پلی گلیسرول سباسات کریستالی به جای نوع آمورف آن مدنظر قرار گرفت، به نظر میرسد پلی گلیسرول سباسات کریستالی نسبت به نوع آمورف آن از نرخ تخریب کمتری برخوردار باشد و برای بافتهای نرم که نیازمند مدت زمان بیشتری برای ترمیم هستند، مناسبتر است. روش الکتروریسی یکی از روشهایی است که امروزه باعث تولید نانوالیاف میشود. در این تحقیق، پلی گلیسرول سباسات همراه با کیتوسان در شرایط مختلف و با غلظتهای متفاوت الکتروریسی شد و الیاف پلی گلیسرول سباسات - کیتوسان بدست آمد. سپس ترکیب شیمیایی پلی گلیسرول سباسات سنتز شده به روشXRD ،FTIRوهمچنین ساختار داربستهای نانو الیاف با استفاده از روشSEMمورد بررسی قرار گرفت.

پلی گلیسرول سباسات، کیتوسان، نانو الیاف، الکتروریسی، مهندسی بافت