وصال صفاری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد بیرجند،

توجه به زنان درمعماری مقوله جدید نیست چراکه ازدیرباز حضورروشن و برجسته ای را دراین عرصه داشته اند هرچند که گاهااین نقش ناچیز شمرده شده است درواقع انسان درطول تاریخ با استفاده ازکلیه توانایی های موجود درارتقا کیفیت زندگی و معماری گام برداشته است درکشور ما به علت باورهای اشتباهی که ازدیرباز درخصوص زنان وجود داشته است اکمتر ازمشارکت این گروه که شکل دهنده و استفاده کننده اصلی فضای معماری می باشند استفاده شده است این درحالی است که زنها هم به لحاظ اشراف به عملکردهای فضا میتواننددرطراحی و شکل گیری آن نقش چشمگیری داشته باشند و هم به لحاظ ذوق و قریحه زیبایی شناسی که درفطرت آنها بهودیعه گذاشته شده است درزیبایی و دلنشینی فضای معماری تاثیرگذار باشند متاسفانه دیدگاه های زن ستیز و ضدزن درجومع سنتی همواره مانعی برسرراه زنان خلاق جهت ایفای نقش درجامعه سنتی بوده است که دردهه های اخیر باظهور جنبشهای فمینیستی و ایجادباورواعتقاد به توانایی زنان درجامعه کمرنگ شده است این پژوهش سعی داشته است که بااعتقاد به توانمندی های زنان به بررسی سیرتاریخی حضور آنان درجامعه ایرانی و علی الخصوص جامعه حرفه ای معماری پرداخته و موانع و مشکلات و همچنین پتانسیلهای این قشر تاثیرگذار درشکل گیری زندگی امروز را مورد مداقه قرارداده و راهکارهایی جهت بهره مندی بیشتر ازخدمات این قشرفعال و زحمتکش و خلاق ارایه کند

معماری زنان ، نقش زنان ، شکل گیری معماری