مهسا افضلی - دانشجوی کارشناسی ارشد زیست شناسی جانوری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
کاظم پریور - استاد، گروه زیست شناسی جانوری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
نسیم حیاتی رودباری - استادیار، گروه زیست شناسی جانوری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
علیرضا بدیعی - دانشیار، دانشکده شیمی، پردیس علوم پایه ، دانشگاه تهران

سابقه و هدف : به منظور بررسی اثرات نانو گرافن اکسید بر روی مراحل تکوین تعداد سلولهای مگاکاریوسایت و کوپفر در کبد از روش in vivo استفاده شد . مواد و روشها : در این تحقیق موشهای باردار گروههای تجربی در روز 9 بارداری مورد تزریق نانوگرافن اکسید به روش درون صفاقی با دوز 23 mg/kg قرار گرفتند. در روز 15 بارداری جنین ها از بدن مادران خارج شده و کبد ها از بدن آن ها جدا گردید. پس از آماده سازی بافتی تعداد سلولهایمگاکاریوسایت و کوپفر مورد بررسی های مورفولوژیکی ، هیستولوژیکی و تحلیل های آماری قرار گرفتند. نتایج : نتایج آماری حاصل از شمارش تعداد سلولهای مگاکاریوسایت و کوپفر در گروه تجربی که نانوگرافن اکسید دریافت کرده بود تغییرات معنی داری را نسبت به گروههای کنترل و شم نشان داد؛ بطوریکه در دوز 23 mg/kg افزایش معنی داری را در تعداد سلولهای مگاکاریوسایت در سطح معنیداری *P<0.05 در تعداد سلولهای کوپفر در سطح معنی داری ***P<0.001 مشاهده کردیم. نتیجه گیری : یافته ها نشان دهنده این است که نانو گرافن اکسید بر روی تکامل کبد جنین های موش تاثیر منفی و مخرب دارد

نانو گرافن اکسید ، کبد ، سلولهای کوپفر ،سلولهای مگاکاریوسایت، تکنیک in vivo