شمس الدین استوار - مدیر عامل شرکت رنگسازی باژاک
سیدمحمود کثیریها - عضو هیئت علمی دانشکده رنگ و پلیمر دانشگاه امیرکبیر
بهداد بالازاده - کارشناس ارشد خوردگی و حفاظت از مواد

از زمانهای قدیم برای صاحبان کشتی ها اعم از جنگی و تجاری این مشکل وجود داشته که بدنه کشتی هایشان پس از مدتی که در دریا حرکت می کردند رسوب دار می گردید. در آن زمانها یکی از رایج ترین روشهای حمل و نقل بار و یا مسافرت استفاده از راههای دریایی بود و بنابراین باید مشکلات مذکور را حل می کردند. با توجه به امکانات آن دوران استفاده از قیر بعنوان یک لایه عایق و نفوذناپذیر روشی مناسب به حساب می آمد. با گذشت زمان مواد و ترکیبات دیگری مورد استفاده قرار گرفت. در آن دوران مجبور بودند برای تمیز کردن زیر کشتی آن را کج کنند که بسیار مشکل ساز بود. در اروپا پس از انقلاب صنعتی و همچنین با توجه به تجربیات گذشتگان ترکیباتی ساخته و مورد استفاده قرار گرفتندکه امروزه آن را رنگهای ضد خزه یا ضد رسوب (Antifouling paints) می نامند. رنگهای ضد خزه در ساختمان خود پیگمنتهای سمی دارند که وقتی در معرض آب دریا قرار می گیرند آزادشده و رسوبات چسبنده را از بین برده و یا رشد آن را متوقف می نمایند. برای تعیین نرخ خروج بیوسید بعلت اینکه تابحال این عمل در ایران صورت نگرفته بود نیاز به طراحی دستگاه های آزمایشگاهی بود که این امر محقق گردید. امید است این کار شروعی در راه تحقیق در زمینه رنگهایی دریایی درکشور عزیزمان ایران باشد. خصوصا اینکه کشورما مجاور آب دریا و دارای سواحل طولانی در شمال و جنوب بوده و در صورت پیشرفت این تکنولوژی در کشو رنه تنها ازخروج ارز جلوگیری شده بلکه می توان به کشورهای همسایه نیز خدماتی را ارائه داده و به این صورت بتوان در انتقال تکنولوژی قدمهای مثبتی برداریم.