بی هویتی در معماری معاصر ایران و تاثیرات روانشناختی آن بر محیط پیرامون ما تحلیل و بررسی آپارتمان نشینی

روانشناسی پیشینه طولانی دارد و در هر زمان تلاش شده است تا برای تعریف روان، کارکردهای آن و عوامل موثر بر آن، مشخصاتی معین گردد. انسان با توجه به نیازها، ارزشها و هدف های خود، محیط را دگرگون می کند و بطور متقابل تحت تاثیرمحیط دگرگون شده قرار میگیرد. روانشناسی محیطی مطالعه پیچیده بین مردم و محیط اطرافشان است. معماری معاصر ایران در سردرگمی میان برداشت سطحی از نگاهی حسرت آمیز به گذشته تا فریفتگی به الگوهای غربی به سر می برد و معمار امروز ایران در دستیابی به جوهره بنیادین معماری کشور خویش با چالش های فراوانی رو به روست. حرفه معماری به دلیل ماهیت بین رشته ای خود از مباحثی مانندعلوم شناختی، علوم اجتماعی، علوم انسانی و هنر در بطن خود بهره می برد، در نتیجه نه تنها محصول نهایی طراحی، بلکه فرآیندطراحی و معماری بایستی مورد توجه و بررسی قرار بگیرد. این نوشتار سعی بر آن دارد تا با بررسی معماری معاصر ایران و تمرکز بر ابتدایی ترین ساختار بنا محل سکونت، آپارتمان ، تغییرات و تحولات آن در طی سالهای اخیر، تاثیرات روانشناختی آن در جامعه امروز را مورد بحث و تحلیل قرار دهد

Keywords:

معماری معاصر , روانشناسی محیط , آپارتمان , آشفتگی , هویت , سردرگمی