بررسی آزمایشگاهی آبشستگی گروه پایه دوتایی در جریان سیلابی ناپایدار

اهمیت پلها در برقراری راههای ارتباطی بر کسی پوشیده نیست. همه ساله هزاران پل در سراسر جهان در اثر آبشستگی در اطراف پایههای آنها تخریب میشوند. برای جلوگیری از این امر بایستی طراحی مطمئن و اقتصادی پایه های پل با پیشبینی دقیق حداکثر عمقآبشستگی در اطراف آنها انجام پذیرد.از سوی دیگر با توجه به اینکه اکثر شکست پلها در هنگام وقوع سیلاب اتفاق میافتد نیاز به مطالعهبیشتر این موضوع منطقی و ضروری به نظر میرسد. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات عمق آبشستگی و شکل حفره آبشستگی در اطراف گروه پایه نسبت به تغییر فاصله بین پایهها و دبی پیک و زمان پایه آبنمودها در جریان سیلابی میباشد. به همین منظور آزمایشهایی در یک فلوم آزمایشگاهی به طول 01 متر و عرض0/3متر وارتفاع0/46 مترانجام گرفت. در این آزمایشها از یک گروه پایه دوتایی در جهت جریان با پایههای مدور به قطر0/03 متر که در یک بستر ماسهای یکنواخت قرار گرفته بود، استفاده گردید. آزمایشبرایفواصل مختلف بین مرکز پایهها انجام شد. تغییرات عمق و شکل حفره آبشستگی،با تغییر در فاصله بین پایهها و دبی اوج و زمان پایه آبنمودها بررسی شد. با افزایش فاصله بین پایهها تاثیر پدیدههای مؤثر بر آبشستگی گروه پایه کاهش مییابد. با افزایش دبی اوج و زمانپایه آبنمود میزان آبشستگی هر دو پایه افزایش مییابد. زمانی که فاصله بین مرکز پایهها کمتر از 6 برابر قطر پایه باشد حفره آبشستگی دو پایه تداخل پیدا میکند و هر دو پایه در یک حفره قرار میگیرند و با افزایش فاصله پایهها حفره آبشستگی پایه بالادست و پاییندست از هم جدا شده و با بیشتر شدن فاصله آنها ارتفاع برآمدگی بین دو پایه بیشتر میشود

Keywords:

آبشستگی , گروه پایه , رسوب یکنواخت , جریان ناپایدار