چنگیز دهقان - دانشیار دانشکده مهندسی شیمی
احمدرضا براتی فر - کارشناس جهاد دانشگاهی اهواز

کاهش نفوذپذیری آن نسبت به یونهای مخرب می باشد. در این تحقیق از الیاف مختلف که متشکل از دو نوع الیاف پلی پروپیلن (نوع B,A) و یک نوع الیاف شیشه (نوع C) بوده است استفاده گردیده است و بر این اساس میزان خوردگی آرماتورهای بتن درنسبتهای حجمی مختلف الیاف و در نسبت آب به سیمان (w/c=0/48) در محلول3/5% وزنی آب نمک مورد بررسی قرار گرفته یکی از روشهای جلوگیری ازخوردگی آرماتورها، تغییر ماهیت فیزیکی بتن توسط افزودن مواد مختلف به منظور است. با توجه به نتایج بدست امده مشخص گردید که سرعت خوردگی فولاد در نمونه های بتنی الیافدار کاهش قابل ملاحظه ای رانسبت به نمونه های شاهد نشان می دهدکه در این رابطه کمترین سرعت خوردگی فولاد متعلق به نمونه بتنی با 0/5% حجمی الیاف پلی پروپیلن نوع A بوده است. کاربرد الیاف در بتن همچنین موجب افزایش مقاومت بتن نسبت به خوردگی حفره ای گردیده است که در این زمینه بهترین عملکرد مربوط به الیاف پلی پروپیلن بودهاست که نمونه بتنی با 0/1% الیاف A در بین آن دارای بهترین بازده می باشد. همچنین با توجه به آزمایش های صورت گرفته این موضوع اشکار میگردد که افزودن الیاف به بتن منطقه رویین فولاد را افزایش می دهد. پتانسییل خوردگی فولاد در نمونه های بتنی الیافدار نیز مقادیر مثبت تری را نسبت به نمونه های شاهد از خود نشان داده اند.