پیمان بی باک - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان گروه معماری زاهدان ایران
امیر فرج اللهی راد - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

موضوع توسعه پایدار چند دهه ای است که در حوزه معماری و شهرسازی توسط محققان مختلف در سراسر دنیا بیان گردیده است . با عنایت به شتاب فزاینده استفاده انسان از سوختهای فسیلی و پیش بینی به پایان رسیدن آن در زمانی نه چندان دور ؛ الزام بهرهوری از منابع تجدید شونده بیش از هرزمان دیگری احساس می شود. درکشورهای توسعه یافته از سالها پیش مباحث معماری پایدار برای کاستن از لطمات وارد آمده به محیط زیست و امکان استفاده موثر و مستمر از منابع انرژیهای تجدید شونده و پاک مطرح شده است. این در حالی است که در کشور ما برغم تهدیدها و تحدیدهای فزاینده زیست محیطی و برخورداری از معماری سنتی توانمند، که بیش از همه به پایداری در همه شئون توجه داشته و هنوز به گونه ای ضابطه مندانه به این مهم پرداخته نشده است. معماری پایدار بیش و پیش از هرچیز دغدغههای زیست محیطی دارد و می خواهد تا این دغدغهها به یک باور عمومی تبدیل شود و همگان به این مهم اذعان داشته باشند که تا بین معماری و محیط زیست، تفاهم و توافق همه جانبه صورت نگیرد رسیدن به معماری انسانی و متعالی ممکن نخواهد بود. در این مقاله سعی بر آن است تا شاخصهای زیست محیطی معماری پایدار را به گونهای تبیین گردد که به حل یا تخفیف یکی از مشکلات امروزین معماری معاصر ایران مددی رسانده باشد

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، طبیعت ، ارزشهای زیست محیطی ، اکوسیستم