ارائه الگوی طراحی معماری مرکزبازیافت زباله درشهرهای کوچک

با توجه به افزایش میزان زبالههای تولیدی شهری و روستایی، میبایست مدیریت صحیحی بر نحوهی دفع آنها صورت پذیرد. در حال حاضر تدابیری که برای از بین بردن زبالهها در نقاط مختلف دنیا صورت میگیرد شامل دفن در خاکچالها، سوزاندن(به طریق بهداشتی)، ، بیوگاز (تهیهی گاز از زباله)؛ کمپوست (تهیهی کود از زباله) و نهایتاً بازیافت می باشد. طبیعتاً برای انجام فعالیتهای فوق ذکر، وجود فضای مناسب و کاربردی رکن اولیه است. امروزه مطالعات نسبتاً فراوانی در خصوص بازیافت و دفع زبالهها در ایران صورت گرفته است اما این مطالعات بیشتر جنبهی زیست محیطی داشته و تاکنون از منظر معماری به این موضوع توجه شایانی نشده است. حتی کلان شهرهایی که درخصوص امر بازیافت پیشرو هستند مکانهای مناسبی را به این فعالیت اختصاص ندادهاند و دلیل آن هم این است که چون اصولی برای ساخت اینگونه فضاها وجود ندارد، لذا این مکانها از ابتدا بر طبق اصول و ضوابط معماری مربوطه ساخته نمیشوند و دارای نقصهای بسیار میباشند. در نتیجه نیاز به رعایت اصول و ضوابط معماری در طراحی ساختمانهایی که به لحاظ کابردی منطبق با محیط اطراف باشند بیش از پیش احساس میشود. در این پژوهش سعی شده است تا با مطالعهی ضوابطی که در طراحی اینگونه فضاها درکشورهای دیگر بکار برده شده است و تطبیق آنها با شرایط موجود در کشور، الگویی برای طراحی معماری مراکز بازیافت زباله در شهرهای کوچک ارائه شود. این الگو شامل طراحی فضایی برای بازیافت زبالهها، فضایی جهت تهیهی کود از زباله و نهایتاً یک محل برای دفن بهداشتی زبالهها میباشد و میتواند با اندکی تغییر قابل تعمیم به شهرستانهای کشور باشد. این پژوهش میتواند گامی اولیه برای مطالعات بعدی در طراحی اینگونه فضاها بشمار رود

Keywords:

مرکزبازیافت زباله , خاک چال , کمپوست , الگوی طراحی معماری , فضای تخلیه , فضای پردازش