محمدحسن ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور گروه معماری نور ایران
جمشید میرهادی - عضو هیئت علمی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس گروه معماری چالوس ایران

ازابتدای تاریخ تا زمان حاضر همیشه طبیعت محور ذهن انسان بوده است میتوان گفت طبیعت یعنی هرانچه بیرون ازذهن انسان است طبیعت انسان که همان سرشت اوست میتواند همان خواسته هایش باشد طبیعت همه جا هست طبیعت تاثیر گذار است ودرعین حال میتوان ردپای آن را درشهر جستجو کرد معماری بومی ایران نمایان گر اداب و رسومب احساسات اندیشه و جوهره مردم یک سرزمین نسبت به طبیعت و محیط زندگی است که درجهت براوردن نیازهای انسانی حاصل میشود این معماری ازمحیط و بستر خود برخاسته و با آن درمی امیزد ساکنان ایران زمین ازدیرباز برای تعدیل شرایط محیطی راه سازش با طبیعت را برگزیده اند اثار این رویکرد درمناطق مختلف ایران متناسب با اقلیم نمودهای گوناگونی یافته است اما تاریخ معاصر ایران بنا به دلایلی با انقطااع فرهنگی و گسست ازتجارب تاریخی و نیز اصول بی زمان موجود درسنتهای ارزشمند فرهنگ خودی مواجه است و این گسست ازسنت اسیبهای جدی به جامعه معاصر ایرانی وارد کرده است ازبین رفتن سنت معماری بومی به صورت کالبدی موجب حذف برخی ازکارکردهای آن درمعماری معاصر شده است روش تحقیق درپژوهش حاضر بصورت توصیفی و ازنوع گذشته نگر بوده است که دراین راستا چهارچوب نظری تحقیق بامطالعه برروی اسناد و مدارک کتابخانه ای و بررسی نمونه ها مشخص شده و نتایج حاصل ازبررسی ها بیانگر آن است که درمعماری اینده گرایش به طبیعت با اشتیاق فراوان یافت میشود

طبیعت ، معماری ، معماری بومی ، معماری شهری