بررسی بهینه بودن شبکه های نوری metro و access از نظر انرژی

اتفاق نظری وجود دارد که می گوید استفاده از شبکه های ارتباطی به جای مسافرت انسان، اگر ممکن باشد، یکی از ابزارهای کاهش گسیل گازهای گلخانه ای (GHG) خواهد بود. بنابراین استفاده بیشتر از انرژی های تجدیدپذیر در شبکه های ارتباطی می تواند اثر بیش از پیشی را نه تنها در کاهش مصرف انرژی خود ناحیه تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات (ICT) داشته باشد، بلکه می تواند رد پای کربن را در بسیاری از فعالیت های بشر کاهش دهد. توسعه شبکه های نوری بهجای شبکه های الکتریکی به عنوان ابزاری برای کاهش انرژی مصرفی شبکه های ارتباطی پیش بینی می شود. اگر چه حتی مصرف انرژی شبکه های نوری نیز میتواند بهینه شود. در این مقاله ابتکارعمل ها در بهینه سازی مصرف انرژی در شبکه های نوری بررسی شده است. سپس دو مورد استفاده از آنها ارائه شده است. مورداول نشان می دهد که واحدهای شبکه نوری (ONU) سوویچ و گذار به حالت sleep-modeیعنی standby را فراهم می آورد، با استفاده از پروتکل کنترلی و سخت افزاری، و به طورمحسوسی انرژی مصرفی شبکه های نوری access را کاهش می دهد. مورد دوم نشان می دهد که ترکیب مناسبی از ابزارهای الکترونیکی و نوری در زمان طراحی و توسعه شبکه های مترو می تواند به بهینه سازی انرژی مصرفی منتهی شود.

Keywords:

انرژی تجدیدپذیر , OPEX , access نوری , optical metro , sleepmode