بررسی تاثیر طراحی معماری بر کاهش وقوع جرم درمجتمع های مسکونی

افزایش تصاعدی وقوع جرم به موازات رشد جمعیت، در اکثرکشورهای جهان قابل مشاهده است. آمارهای موجود نشان می دهد پیشگیری از جرم از طریق تدابیر شدید امنیتی، مجازات شدیدتر واحداث زندان تاثیر چندانی ندارد. پرداختن به عوامل زمینه ساز جرائمدر قیاس با نفس جرم امریست مهجور مانده، عواملی همچون مسائل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و مکانی فرد بزهکار. این در حالی استکه نخستین گام مبارزه با تبهکاری، شناخت عوامل جرمزا و تاثیرات آن می باشد. عوامل جرمزا را می توان به دو دسته اصلی عوامل درونی (فردی) و عوامل بیرونی (محیطی) طبقه بندی نمود. بی شکبازتاب تاثیرات محیط بر انسان (عوامل بیرونی)، در رفتار شخص نمود می یابد. هر چند شرایط محیطی شیوه و میزان این تاثیرات را تعیین می کند اما هر انسان بر اساس توان و آگاهی خود به ایجاد تغییراتدر محیط می پردازد. به طور کلی تمامی ناهنجاری های اجتماعی دارای بستر زمانی و مکانی است که آنها را از هم متمایز می سازد. بنابراین تفاوت مکان و خصوصیات رفتاری در کنار عامل زمان، توزیعفضایی نابرابر جرایم در محیط های مختلف را در پی دارد. این مقاله به روش تحقیق تفسیری- تاریخی ابتدا به بررسی ویژگی های تاثیرگذار مسکن و مجتمع مسکونی بر رفتار ساکنین وسپس برخی نظریات در زمینه ارتباط مسکن و وقوع جرم از جمله نظریه فضاهای قابل دفاع اسکار نیومن می پردازد و به تدوین 10 اصل در طراحی که بر کاهش زمینه های بروز جرائم در مجتمع های مسکونی تاثیر گذار است، منجر می گردد.

Keywords:

پیشگیری از جرم , مسکن , محیط , عوامل جرمزا