بازشناسی رابطه مفاهیم فرهنگ و اقلیم در الگوی مسکن ایرانی – اسلامی

از جمله موضوعات مهجور و دور افتاده در اغلب برنامه ها و طرح ها ، مباحث کیفی و ویژگی های مسکن مطلوب است . آنچه در گذشته اتفاق می افتاد ، مسکن را محل تجلی ارزش های فرهنگی قرار می داد ، اما امروزه در اغلب جوامع ،اقتصاد مسکن و انبوه سازی آن در جهت رفع مشکل کمی مسکن مطرح است .هدف از این مقاله ، شناخت خانه به عنوان صحنه سکنی گزینی انسان بر اساس الگوی ایرانی – اسلامی است که درراستای این هدف ، به بازشناسی رابطه مفاهیم فرهنگ واقلیم و تبعات این رابطه در شکل گیری طرح مسکن پرداخته شده است . پرسش هایی که در این پژوهش مطرح می شوند ، عبارتند از : 1) آیا بین خانه و فرهنگ ارتباطی وجود دارد ؟ 2) آیا بین فرهنگ و اقلیمنسبتی وجود دارد؟ جهت پاسخگویی به این پرسش ها ، ابتدا تبارشناسی واژه فرهنگ مورد بررسی قرار گرفته است ، آنگاه جهت ارزیابی رابطه فرهنگ و اقلیم ، نمونه هایی همچون درونگرایی در معماری اسلامی– ایرانی ، به عنوان نمونه موردی ارایه شده است . برای گرد آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای استفاده شده است . نتایج پژوهش حاکی از آن است که در تعریف واژه مسکن ، رد پای فرهنگ دیده می شود که با تبارشناسی واژه فرهنگ ، آن را بر پایه هایی مستحکم از اقلیم می یابیم . علاوه بر آن نتا یج حاصل از تحلیل نمونه موردی نیز حکایت از آن دارد که فرهنگ و اقلیم ، مفاهیمی تفکیک ناپذیرند ومعمار مسکونی ، باید خردمندانه ، ویژگی های فرهنگی را برای ایجاد فضاهای همساز با اقلیم به کار گیرد

Keywords:

مسکن , فرهنگ , اقلیم