غلامرضا ابراهیمی - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز و عضو هیئت علمی گروه آموزش معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر

معماری روستایی ایران باتوجه به قدمت چندهزارساله آن مجموعه ای همگن و متناسب را تشکیل میدهد که درآن ارتباطات و کارکردها و نقش چندعملکردی فضاها درمسکن همواره به نحوی بوده است که به وضوح نظام اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی روستا را به همراه مقتضیات جغرافیایی دربرگرفته است گونه های موجود مسکن روستایی ازجمله روستای انتخاب شده دراین پژوهش ازمصادیق بارز این ویژگی محسوب میشوند هدف ازاین پژوهش شناخت و سپس گونه شناسی واحدی مسکونی دریک ازروستاهای بکروتقریبا دست نخورده منطقه زاگرس است باطرح این پرسش که خانه های بومی این روستا را براساس ویژگیهایی جغرافیایی و طبیعی و همچنین خصوصیات کارکردی و کالبدی به چندگونه میتوان طبقه بندی کرد ؟ چارچوب نظری تحقیق براساس نقش خصوصیات طبیعی محلی و همچنین خصوصیات اقتصادی و اجتماعی درچگونگی شکل گیری واحدهای مسکونی استوار است دراین بررسی روستایمورد بررسی درمقیاسهای کلی و خرد ازنظر نظام استقرار جغرافیای تاثیر گذار وهمچنین سیما و بافت و مسکن موردمطالعه قرارگرفته است گونه شناسی مسکن روستایی این حوزه ازدودیدگاه تحلیل گردیده است الف: ارزیابی الگوی فضایی - عملکردی و ب ارزیابی الگوی اقلیمی مهم ترین ویژگی معماری بومی ایران منطقه را میتوان بدین شرح خلاصه کرد : هماهنگی بافت و شکل گیری آن براساس زمین ساماندهی فضاهای گوناگون مسکن روستایی با توجه به معیشت خانواده

معماری مسکن روستای شمشیر/ساماندهی پلان /مصالح بومی /الگوی طراحی مسکن /فرم های خالص ساده - پلاتهای سه قسمتی