نشانه شناسی صورت و معنا درمعماری باغ ایرانی

آغاز زندگی بشر در طبیعت بوده است، طبیعت به عنوان میراث فرهنگی در رابطه با نیاز و تمایل انسان به ارتباط با گذشته مطرح می باشد. هر جامعه و ملتی براساس ارزش های نشأت گرفته از جهان بینی و باور های فکری و فرهنگی خود برای طبیعت ارزش و جایگاهی خاص تعریف می نماید.نمادها در طول تارخ برای اندیشیدن و پی بردن به اصالت وجود و فلسفه پیدایش مورد استفاده قرار گرفته است و انسان جهت رهایی از کوته نظریفرهنگی به نمادهای پذیرفته شده متوسل می شود. در باب معانی آثار هنری و عوامل موثر در معناسازی، دیدگاه های مختلفی وجود دارد: .1 برخی بر زمینه های اجتماعی و تاریخی اثر تأکید می کنند. .2 برخی بر مخاطب تأکید می کند. .3 برخی نیز متن و اثر را موثر می دانند. شیوه های انتقال معانی از سوی هنرمند و درک محتوایی معنوی معماری ایرانی اسلامی توسط مخاطب تحت تأثیر شاخصه ها و ماهیت هنر اسلامی -قرار دارد و همین نکته معماری ایرانی اسلامی را از معماری سایر سرزمین ها متمایز می نماید؛ بنابراین در بررسی نمادها و نشانه های معماری -ایرانی اسلامی باید شاخصه ها و زمینه فرهنگی و بافت موقعیتی جامعه نیز مورد نظر قرار گیرد. نکته دیگر که در نشانه شناسی نمادهای معماری - ایرانی اسلامی رهگشا می باشد، منابع الهام و آبشخور ذهن هنرمند مسلمان است. مهم ترین این منابع قرآن، حقیقت روح و سخن پیامبر ص و - ائمه اطهارع است. در این زمینه سید حسن نصر منشاء هنر اسلامی را قرآن و حقیقت معنوی ذات نبوی برکت نبوی دانسته و این دو عامل را منشاء اصول وحدت بخش هنر اسلامی قلمداد کرده است. در این مسیر سعی برآن داریم تا با مطالعه باغ های ایرانی و ویژگی های هریک از عناصر آن، به شناخت معانی و نمادگرایی از طبیعت دست یابیم.

Keywords:

اسلام , فرهنگ اسلامی , معماری اسلامی , هویت , معناشناسی , صورت و معنا , باغ ایرانی