حسین فیروزی - دانشجوی دکتری دانشگاه خوارزمی
فاطمه سهرابی

در هزاره سوم که شتاب در دگرگونی،دانش محور بودن، فزونی اختراعات وابتکارات وافزایش دامنه مشارکت مردمان برخی از ویژگیهای آن میباشد، تغییرات محیطی فزاینده بر تمامی عملکرد سازمانها سایه افکندهاست، در مدتی کمتر از سه دهه جهان از عصر صنعت به سوی عصر خدمات و سپس به سمت عصراطلاعات حرکت کرده است. برای بقاء در عصر اطلاعات، سازمانها به ابزارهای متنوع تری همانند رهبری الهام آوربادیدگاه مشتری محوری، ریسک پذیری سنجیده،مسئولیت پذیری اجتماعی ودانش محوری در تمامی فعالیتها نیازمند اند. بر همین اساس توجه به قابلیتهای گوهر خلقت به عنوان مهمترین منبع هر سیستم وسازمانی کانون توجه همه اندیشمندان و صاحبنظران می باشد و مهمترین عامل بقاء و موفقیت سازمانها داشتن نیروی انسانی توانمند، متعهد، ماهر و باانگیزه می باشد. لذا توانمند سازی کارکنان یکی از ابزارهایمهم مدیریتی است که می تواند در جهت هدایت منابع انسانی به منظور افزایش بهره وری و کارایی سازمانی مورد استفاده قرار گیرد. دراین مقاله ضمن ارائه تعریفی از توانمندسازی به بررسی اهمیت آن در سازمانها وعوامل مؤثر بر اجرای فرایند توانمندسازی پرداخته می شود.

توانمندسازی ،کارکنان ،سازمان