پروین اسماعیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین المللی جلفا
شهریار شقاقی کندوانی - استادیار و عضو هیئت علمی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر

با اوج گرفتن نگرانی از عواقب فعالیت های انسانی و به دنبال گزارش برانت لند در دهه 1980، پارادایم توسعه پایدار مطرح شد. این رویکرد از ابعاد متفاوت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی بسط داده شده و امروز در ادبیات برنامه ریزی شهری، از جایگاه ویزه ای برخوردار است. مفهوم توسعه پایدار که شامل توسعهگردشگری پایدار یا اکوتوریسم استف توسط شهری، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. مفهوم توسعه پایدار که شامل توسعهگردشگری پایدار یا اکوتوریسم است، توسط سازمان ملل متحد، سازمان جهانی جهانگردی و بسیاری از ملل، دولت های محلی و منطقه ای مورد استفاده قرار گرفته است. گردشگری پایدار مستلزم استفاده بی وقفه از منابع طبیعی، فرهنگی و اقتصادی برای گردشگری است. گردشگری پایدار همچنین به این معناست که رشد گردشگری مشکلات جدی زیست محیطی یا اجتماعی- فرهنگی در برنداشته باشد، کیفیت زیست محیطی ناحیه گردشگری حفظ یا به طور کلی بهبود یابد. گردشگری پایدار با برنامه ریزی دقیق، توسعه و مدیریت بخش گردشگری به بهترین شیوه حاصل می شود.

اکوتوریسم، توسعه پایدار، محیط، مدیریت و برنامه ریزی جهانگردی