پریسا ابراهیم بابایی - کارشناس ارشد

حفظ محیط زیست از آلودگی هایی که توسط صنایع و تکنولوژی مدرن ایجاد می شود یکی از نگرانی های محققان و صاحبان صنایعاست.یکی از این آلاینده های محیط زیست فلزات سنگین می باشند. فلزات سنگین از جمله کروم و ترکیبات آنها حتی در مقادیر کم در صنایع صنعتی می توانند خطرناک باشند و باید تا حد امکان حذف شود. برای حذف این ترکیبات تاکنون از روشهای زیادی استفادهشده است. یکی از این روشها بهره گیری از کامپوزیتهای مختلف از جمله کامپوزیت های پلی آنیلین می باشد. تاکنون کامپوزیتهایمختلفی از پلی آنیلین سنتز شده است و اغلب از لحاظ مورفولوژی و خواص رسانایی ، مکانیکی و.. بررسی شده اند تعداد بسیار اندکیاز این کامپوزیتها در جداسازی فلزات سنگین در محیط های آبی مورد بررسی قرار گرفته اند.در این تحقیق هدف بررسی کامپوزیتهای ساخته شده از پلی آنیلین به همراه مواد افزودنی مختلف نظیر پلی وینیل الکل و پلی اتیلن گلیکول در غلظتهای مختلف می باشد .پس از ساخت کامپوزیتهای پلی آنیلین، عملیات جداسازی کروم از محیط های آبی به صورت رآکتور منقطع صورت می گیرد و قابلیت کاربرد این جاذب های کامپوزیتی معلوم میشود. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که پلی آنیلین های سنتز شده درصد حذفی بالاتر از کربن فعال در جذب کروم داشته اند.در میان پلی آنیلین ها بیشترین درصد حذف کروم از محیط آبی توسط پلی آنیلین سنتز شده با 1 گرم پلی وینیل الکل صورت گرفت که با اسیدی شدن محیط آبی، در راندمان حذف، افزایش دیده شد.مدت زمان بهینه هم برای قرار گرفتن در شیکر 30 دقیقه بدست آمد.درکلیه ی آزمایشات مربوط به کروم این نتیجه حاصل گردیدکه چنانچه که غلظت محلول اولیه ی کروم کاهش پیدا کند راندمان حذف این فلز سنگین افزایش می یابد.

جداسازی، کروم، جذب سطحی، کامپوزیت، پلی آنیلین