واکاوی راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار محیط زیست شهری با تاکید بر طراحی فضاهای خلاق پیاده محور در خیابان راهنمایی مشهد

مسیرهای پیاده یا پیاده راهها جزئی از فضاهای عمومی شهری است که امروزه بدلیل تأکید بیش از حدبر حرکت سواره و حل مسائل مختلف آن و غفلت از ساماندهی و برنامه ریزی برای حرکت پیاده ونیز به لحاظ برقراری ارتباط فضایی بین عملکردهای شهری و تقویت روابط اجتماعی، در بین برنامهریزان، طراحان شهری و نیز شهروندان حائز اهمیت می باشد و ایجاد گرایشی نوین در شهرسازیمعاصر، تحت عنوان جنبش پیاده گستری، گسترش فضاهای پیاده یا برنامه ریزی پیاده را به همراه داشته است.به هر حال واقعیت این است که تاکنون معابر پیاده در ایران نه به عنوان بخشی مستقل از فضایشهری بلکه به منزله تابعی از حرکت سواره به شمار رفته و برنامه ریزی برای ماشین همواره بر برنامهریزی برای انسان مقدم بوده است. مقاله حاضر از حیث نظری و روششناسی بر ساختارگرایی و تحلیل تاریخی تکوینی در سطح کلان و راهبردی به - منظور بررسی ایده ای جدید مبنی بر ایجاد شرایطی به منظور ارتقاء کمی و کیفی محیط و کالبد شهری، افزایشارتباطات و تعاملات اجتماعی افراد با یکدیگر در محیطی امن و سالم، رفع آلودگی های زیست محیطی ومهمتر از همه احترام به هویت عابر پیاده به عنوان جزئی مهم از سیستم حمل و نقل شهری در قالببستر کالبدی مناسب است. بدین منظور بافت مرکزی سجاد مشهد برای بررسی میدانی انتخاب شده و در نهایت درراستای موضوع پیشنهاد ایجاد مسیرهای خاص حرکت پیاده و فضاهای مکث در شبکه معابر با توجه بهپیامدهای رشد و توسعه شهرها و افزایش تراکم وسایل نقلیه موتوری ازطریق جداسازی ترافیک سواره وپیاده، در جهت بهبود کیفیت فضاهای شهری مطرح شده است.

Keywords:

برنامه ریزی پیاده , جنبش پیاده گستر , جدا سازی ترافیک پیاده , کالبد شهری