توسعه پایدارمجتمع های زیست فناوری:شهرمطلوب،پاک،ایمن،قابل زیست ،انسان محور،محیط گراوشهروندان توانمند

محیط شهر شامل فضاهای مختلفی است که تغییر در هر کدام می تواند توسعه پایدار شهر را تحت تأثیر قرار دهد. این مقاله تأثیر فعال کردن مولفه های مختلف تأثیر گذار بر محیط زیست مطلوب شهری را درنظر دارد. محیط مطلوب شهری بر محور توسعه پایدار مجتمع هایزیستی بانگرش انسان گرایانه، و ملاحظات محیطی است که سلامت، امنیت، توانمندی، بهزیستی و رضایت شهروندان را تأمین می نماید و بر بقا، ایمنی و آسایش گروه های انسانی شهرنشین تأکید دارد. لذا این تحقیق با نگرش انسان محور و محیط گرا بنحوی مسئولانه سیستم های شهری ظاهراً پایدار را، با استفاده از منابع مشترک شهری بر عملکرد و هویت این فضا بررسی می کند. ما به بررسی این می پردازیم که چگونه فعالیتهای اجتماعی و سازمانی نوآورانه می توانند محیط شهری را فرم داده و راه های زندگی پایدارتری را فراهم کنند. محله در شهر با وجود دارا بودن پتانسیل های زیاد فرهنگی وگردشگری ممکن است دچار فرسودگی شدید کالبدی و فعالیتی باشد که بهرحال ابتدایی ترین سلول تجدید حیات و بازآفرینی شهر مطلوب است. هدف مقاله حاضر این است که مشارکت شهروندان را برای استفاده از منابع مشترک موجود و عمده تاً فراموش شده و پنهان جلب کند، طی دهه های اخیر برای تمرکز جمعیتی در شهرها دگرگونی های کالبدی، اجتماعی- اقتصادی آهنگ رشد فزاینده ای داشته است. روندی که در چند دهه اخیر در کشورهای در حال توسعه و همچنین در شهر اسلامی- ایرانی حاکم بوده، پیشی گرفتن شهرنشینی از برنامه ریزی شهری است که حفظ و ارتقای کیفیت زندگی ساکنان شهرها را با چالش های جدی از جمله تغییرات اقلیمی، فقر و نابرابری، انحطاط مراکز شهری، حاشیه نشینی، کمبود زیرساخت ها و خدمات، انواع آلودگی ها و غیره مواجه کرده است.

Keywords:

شهر مطلوب , تجدید حیات و بازآفرینی , ایمنی و رضایت شهروندان , ساماندهی محلات و سکونتگاه های غیررسمی , شهرزیست فناور و انسان محور , محیط گرایی و سکونت پذیری