استفاده از وتیور گراس در پایدارسازی شیروانها و ترانشه های ریزشی

در جادهها، راه آهن و تاسیسات مربوط به آنها، از جمله پل ها و کالورت ها و همچنین شیب های تندی که در اثر خاکبرداری دردامنه ها ایجاد می شود، بطور ناخواسته پتانسیل فرسایش پذیری خاک افزایش می یابد. این مشکلات میتواند به صورت مسدودی راه در اثرریزش دامنه ها و خاکریزها باشد. در اغلب موارد، هزینه احیاء اینگونه تخریب ها بسیار بیشتر از هزینه ناچیز اقداماتی است که میتوان برایحفاظت از خاک در برابر فرسایش انجام داد. استفاده از پوشش گیاهی به عنوان یک ابزار بیومهندسی برای پایدارسازی شیب ها به میزان قابلتوجهی افزایش یافته است. هزینه بسیار کم و همچنین سازگاری بالای آن با محیط زیست، نقش قابل توجهی در گسترش مقبولیت عمومیاین روش داشته است. روشهای بیومهندسی آن است که بر خلاف روشهای سازه ای، نیاز به صرف هزینه زیادی برای نگهداری ندارند و درصورت تخریب جزیی نیز به صورت خودرو مجدداً احیا می شوند.با توجه به خصوصیات منحصر به فرد وتیورگراس، اصولاً این گیاه بسیار مفید بوده، و در خصوص کنترل فرسایش خاکریزها ومناطق خاکبرداری شده و همچنین دیگر مناطق شیبداری که در حین جاده سازی و سایر فعالیتها که امکان ایجاد فرسایش را ایجاد میکنند،بخصوص در مواقعی که بودجه کافی برای تثبیت شیب های کنار جاده و دامنه ها موجود نمی باشد می توان بکار برد. همچنین امکان استفادهاز وتیورگراس در کاهش آبشستگی و فرسایش و تثبیت کنارهها در ورودی و خروجی کالورتها به عنوان جایگزینی برای روشهای پرهزینهمتداول فعلی، بررسی خواهد شد. این گیاه در تثبیت دیواره ها و جلوگیری از زیرشویی و فرو نشست مسیر از اهمیت والایی برخوردار می باشدکه در کشورهای های مختلف از جمله استرالیا، چین و ... بکار گرفته می شود. در استرالیا، استفاده از وتیورگراس به عنوان جایگزینی برایروشهای قدیمی افزایش پایداری شیب کناره بزرگراه ها و مسیرهای راه آهن از قبیل دیواره های بتنی منجر به صرفه جویی 64 تا 72درصدی در هزینه پروژه ها شده است.

Keywords:

گیاه وتیور , پایدارسازی , بزرگراه , خطوط راه آهن , شیب , ترانشه های ریزشی