کیوان سلطانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی طبیعت، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران (مسئول مکاتبات)
حدیث سلیمانی بابرصاد - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی طبیعت، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران
فاطمه رمضانی پور دستجردی - دانشجوی کارشناسی ارشد، معماری، مرمت و احیای بناها و بافت های شهری، دانشگاه تهران

در این تحقیق با نظر به این نکته که اکثر نقاط ایران جزو مناطق گرم و خشک می باشند و تغییرات اقلیم ایجاد شده باعث گردیده است که بارندگی هایی که در گذشته در طول یک ساعت و بصورت ممتد برزمین نازل می شد به رگبارهایی با شدت بالا و زمان کوتاه تبدیل گردد و تندآب های شدید و ناگهانی بوجود آورد که خسارات جانی و مالی بسیاری را به دنبال دارد. در این راستا سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا (EPA) با هدف جلوگیری از سیلاب و نفوذ دادن آب به سفره های زیرزمینی و تغذیه مصنوعی این مخازن و همچنین کاهش آلودگی آب بوسیله ی جلوگیری از جاری شدن و شستن آلودگی ها، در بررسی و تجزیه تحلیل مشکلات حاصل از سیلاب و رواناب های شهری مفهومی را بکار گرفتند که تحت عنوان توسعه ی کم اثر (Low impact development) یا بطور اختصار LID معرفی می گردد و بطور کلی معرف بهتریناقدامات مدیریتی می باشد که می تواند در قالب اقدامات ساختمانی و غیرساختمانی بکارگرفته شود. در این پژوهش با توجه به شرایط و موقعیت کشورمان سعی شده است تا با معرفی روش های جدید و نوین حال حاضر دنیا، بتوان گامی مؤثر در جهت مدیریت صحیح و کارآمد کنترل و استحصال باران و رواناب حاصل از آن برداشت. اقدامات کنترلی و مدیریتی معرفی شده شامل بام های سبز (Green roof)، خیابان های سبز (Green street)، مخازن CVF و ... می باشند که بهترین سازه های مدیریتی با توجه به شرایط حاکم بر ایران هستند و با راندمان قابل قبولی (در صورت تلفیق این سازه ها می توان میزان رواناب را تا 90% تعدیل بخشید) کار کنترل و هدایت آب های سطحی را انجام می دهند.

خیابان سبز، CVF، بام سبز، LID