بررسی مدل های مشارکت در تامین مالی احداث خطوط مترو

بی تردید در جهان کنونی حمل و نقل ریلی درون شهری نقش خود را بعنوان یک سیستم حمل و نقل عمومی انبوه، سریع، ایمن،پاک، مطمئن، ارزان و راحت که بهره گیری از آن بهبود های عمده از جمله کاهش تراکم ترافیک خودروها در سطح شهر، کاهش آلودگیهوا، کاهش مصرف سوخت و حامل های انرژی، ارتقاء کیفیت زندگی اجتماعی و رونق کسب و کار ساکنین شهرها و حومه را به همراهدارد، بیش از پیش آشکار نموده است. تامین منابع مالی ساخت و بهره برداری از سیستم حمل و نقل ریلی شهری همواره دغدغه اصلیمسوولان مربوطه بوده که باید به طور همزمان توسط دولت و شهرداری صورت پذیرد . بیش از ١٥ سال از اجرای طرح هایقطارشهری (غیر از قطارشهری تهران) در آشور می گذرد، اما از طرح در دست اجرا فقط خط یک قطار شهری مشهد آﻧﻬم با مشکلاتعدیده به بهره برداری رسیده است. از میان سایر طرح ها، فازاول اصفهان به طول تقریبی 10 کیلومتر، تبریز به طول تقریبی 6کیلومتر و شیراز به طول تقریبی 10 کیلومتر آماده بهره برداری آزمایشی است.بررسی و تحلیل اجرای پروژههای مترو در کشورهای منتخب نشان میدهد که روشهای تأمین مالی در این کشورها وابسته به شرایطاقتصادی و ریسکهای موجود در فضای تجاری آﻧﻬاست. اگرچه تمامی این پروژهها به صورت مشارکت خصوصی- دولتی اجرا شدهاند، امانحوه تامین مالی در این نوع مشارکتها با یکدیگر متفاوت است. این ضرورت در شرایط جامعه ایران که کمتر بانک خارجی اجازهتسهیلات دهی به شرکتهای ایرانی را دارد محسوس تر است و اهمیت استفاده از منابع مالی داخلی خصوصاٌ بانک ها و موسسات مالیو اعتباری را مضاعف می گرداند. از سوی دیگر روش های سنتی تامین مالی پروژه های زیربنائی، همچون تامین مالی به اتکاءتضامین شرکت یا تامین مالی به اتکاء تضامین دولت، دیگر قادر به برآوردن نیاز و هدف مذکور خصوصا در کشورهای در حالتوسعه نمی باشند.

Keywords:

مترو , مدل مالی , حمل و نقل ریلی , مشارکت