فرهاد محمدمقیمی اهویی - کارشناس ارشد مهندسی عمران گرایش راه و ترابری، دانشگاه علم و صنعت ایران
حامد روح الامینی - داشجوی دکتری عمران گرایش راه و ترابری، دانشگاه تربیت مدرس
اسماعیل دباغ - دانشجوی کارشناسی ارشد حمل و نقل، دانشگاه صنعتی شریف

قابلیت دسترسی به عنوان مفهومی که در پروژههای حمل و نقلی رابط بین کاربری زمین و حمل و نقل می باشد، به صور مختلفی به کارگرفته شده است. مدلهای زیرساخت پایه، مطلوبیت پایه و فعالیت پایه، برای ارزیابی قابلیت دسترسی استفاده می شوند. علاوه بر این،چهار مؤلفه حمل و نقل، کاربری زمین، زمانی و فردی نیز قابلیت دسترسی را تحت تأثیر قرار میدهند. در این مقاله ابتدائاً، معیارهایقابلیت دسترسی، براساس 1- صحت روش ، 2- تفسیرپذیری و 3- نیاز به داده ارزیابی می شوند و سپس معیارهای قابلیت دسترسیبراساس کاربری آنها در ارزیابی های حمل و نقلی و تغییرات کاربری اراضی، و اثرات اقتصادی و اجتماعی مربوطه مورد ارزیابی واقعمی شوند.

ارزیابی، حمل و نقل، قابلیت دسترسی