میریاسین رضوی - کارشناس مهندسی معدن، گرایش استخراج (دانشگاه صنعتی امیرکبیر)
محمد امجدی - دانشجوی دکتری مهندسی معدن، گرایش مکانیک سنگ (دانشگاه صنعتی امیرکبیر)
سپیده ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معدن، گرایش مکانیک سنگ (دانشگاه صنعتی امیرکبیر)

معدنکاری، کاربری موقتی از زمین است و استقرار و تثبیت یک کاربری زمین نهایی قابل قبول پس از بستن معدن، اصلیاست که از سوی مبانی توسعه ی پایدار بر صنایع معدنی تحمیل می شود. هسته ی مرکزی بازسازی معدن، شناسایی پتانسیلزمین های معدنکاری شده برای کاربری های سودمند از نظر اقتصادی، اجتماعی و محیطزیستی است. هدف از این مطالعه بررسیمدل های ارائه شده برای تعیین کاربری نهایی زمین های معدنکاری شده است، بطوریکه بتوان مدلی مناسب را برای هر سایت معدنیبا هر شرایط خاص موقعیت، با یک راهکار تحلیلی انتخاب کرد و کاربری نهایی بهینه برازنده ی آن زمین معدنکاری شده را به دستآورد. در این مطالعه روش دو مرحله ای تحلیل برازندگی زمین معدنکاری شده MLSA به عنوان روش مناسب انتخاب و با داده هایورودی برگرفته از قضاوتهای یک تیم ارزیابی، به صورت مطالعهی موردی بر روی معدن مس سونگون اعمال شده است. باوزن دهی پارامترهای مرحله ی اول، گزینه ی بازگردانی به حالت اولیه پیش از معدنکاری به عنوان گزینه ی مناسب انتخاب شده و باتوجه به ساختار کلی روش نیازی به اجرای مرحله ی دوم روش نبوده و بازگردانی زمین های معدنکاری شده به حالت جنگلی پیشاز معدنکاری با استفاده از گونه های گیاهی مناسب به عنوان گزینه ی پیشنهادی ارائه شده است.

کاربری زمین نهایی، توسعه ی پایدار، روش دو مرحله ای تحلیل برازندگی زمین معدنکاری شده ، بازگردانی؛ محیط زیست