الناز خادم موخر - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه هنر تهران

خیابان های شهری به عنوان مهمترین مکان زندگی جمعی شهروندان بیش از هر چیزی می بایستی حضورپذیر باشد. این خیابان ها در هیچ ساعتی از شبانه روز نمی بایست از حضور سرزنده و فعال گروه های مختلف شهروندان تهی گردد. اما متاسفانه با لزوم حرکت سریع و به دنبال آن حضور اتومبیل، امنیت، آسایش و آرامش از انسان سلب و با غفلت طراحی شهری از توجه به جنبه های انسانی فضاهای شهری، انسان پیاده، شوق حضور در خیابان به عنوان فضای شهری را از دست داده است. بدین سبب فعالیت های اجتماعی معنای خود را از دست دادند و نهایتاض شهر و فضای شهری بیگانه با انسان پدید آمد. در صورتی که پیاده روها در کیفیت زندگی شهروندان نقش مهمی را ایفا می کنند. بنابراین هدف از این پژوهش دستیابی به یک اصول طراحی برای ایجاد یک خیابان شهری حضور پذیر و تأثیر نفوذپذیری بر بافت پیرامونی آن در ارتقاء کیفیت حضور پذیری خیابان شهری است؛ و نتایج حاصل از این پژوهش، در خیابان نظرشرقی به عنوان نمونه موردی، مورد بررسی قرار خواهد گرفت، که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و میدانی انجام گرفته شده است.

خیابان شهری، حضور پذیری، نفوذپذیری، نظر شرقی