سیما محمدزاده خانی - کارشناسی شهرسازی
سیدمحسن موسوی - کارشناسی ارشد طراحی و برنامه ریزی شهری و منطقه ای، مشاور شهردار بجنورد و مدرس دانشگاه های بجنورد

محلات شهری در طول تاریخ بستر ساز ایجاد روابط اجتماعی در سطوح مختلف بوده اند ولی متاسفانه در شهرهای امروز ایران نقش و اعتبار محلات کاهش یافته و معیارهای محله شکسته شده و به این ترتیب مفهوم ارزش های محله بی اعتبار شده است. در این راستا باید ارتقای کیفی تک تک فضاهای محله برای رسیدن به مکان های مناسب زندگی مورد توجه قرار گیرد. TND رویکردی است که از نهضت نوشهرسازی نشأت گرفته و می کوشد به نیازهای محله وساکنین آن پاسخ مثبت دهد. این رویکرد تلاش می کند با تقویت و بهبود فضای کالبدی محله، تعاملات اجتماعی را افزایش داده و از این مسیر به بهبود حسن تعلق به مکان، خوداتکایی اقتصادی و ارتقاء سرمایه اجتماعی به تقویت ویزگی های آن نایل گردد. نوشتار حاضر می کوشد تا فرضیه ارزیابی کیفیات محلیطی با رو رویکرد TND و ارائه راهکارهایی جهت ارتقاء ارزش محلات را مورد ارزشیابی قرار دهد. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای، اطلاعات وضع موجود محدوده مورد نظر به صورت میدانی و با استفاده از مصاحبه، مشاهده و پرسشنامه با جامعه آماری 190 نفر از ساکنین شهر بجنورد و بخصوص محله انقلاب بجنورد که یکی از محلات قدیمی شهر می باشد. جمع آوری شده است و نتایج حاصل با نرم افزار SPSS پردازش شده و تجزیه و تحلیل آن با استفاده از مدل SWOT صورت گرفته است، سعی بر این بوده تا از این نتایج در جهت ارائه راهکارها استفاده شود. از نتایج تحقیق می توان به کارایی الگوهای شهرسازی جدید و ارتباط آن با ویژگی های شهرسازی ایرانی- اسلامی و حفظ و تقویت این ویزگی ها در شهرهای آینده و ارتقاء کیفیات محیطی و هویتی اشاره نمود.

کیفیات محیطی، نوشهرسازی، TND، محله