استفاده از مابع مشترک برای تحول پایدار فضاهای شهری (مطالعه موردی: محله در دشت اصفهان)

محیط شهر شامل فضاهای مختلفی است که تغییر در هر کدام می تواند توسعه پایدار شهر را تحت تأثیر قرار دهد. این مقاله تأثیر فعال کردن یک فضای عمومی با سیستم های شهری ظاهرا پایدار را، با استفاده از منابع مشترک شهری بر عملکرد و هویت این فضا بررسی می کند. مابه بررسی این می پردازیم که چگونه فعالیتهای اجتماعی و سازمانی نوآورانه می توانند محیط شهری را فرم داده و راههای زندگی پایدارتری را فراهم کنند. محله در دشت با وجود دارابودن پتانسیل های زیاد فرهنگی و گردشگری دچار فرسودگی شدید کالبدی و فعالیتی است. هدف این طرح این است که مشارکت شهروندان را برای استفاده از منابع مشترک موجود و پنهان جلب کند. ضمن اینکه استخوانبندی سنتی محله فرصت مناسبی برای تعریف جایگاه اجتماعی مساجد تاریخی (در ابتدا و انتهای محور اصلی محله) در معاشرات روزمره مردم فراهم می کند. در آخر نیز پیشنهاد می کنیم که برای ایجاد تغییرات اجتماعی نوآورانه بهتر است که استفاده از منابع مشترک در سطح محلات و در قالب فضاهای عمومی کوچکی که بطور یکنواخت در سطح محله توزیع شده اند، شروع شده و با تکرار مداوم طرح آن را به مقیاس بزگتر شهری گسترش داد. همچنین بهره برداری و نگهداری از مابع مشترک شهری در سطح محلات در جایی که به انجمن های تجربی و استفاده کنندگان واگذار شود، تأثیر مثبت بیشتری در روند تحولات پایدار شهری خواهد داشت.

Keywords:

منابع مشترک شهری , تحول پایدار , مشارکت اجتماعی