بازخوانی الگوهای اقلیمی مسکن بومی کرمان به منظور طراحی بهینه مسکن معاصر

تاریخ معماری مسکن نشان از این دارد که ویژگی های امنیت، آرامش، ارتباط با محیط طبیعی پیرامون و پاسخگویی به نیازهای انسانی در معماری مسکونی، حائز اهمیت هستند. لذا بهره گیری از عناصر طبیعی در شکل گیری بناها به گونه ای است که فضاهای درونی و بیرونی خانه علاوه بر استحکام بنا در برابر شرایط خاص اقلیمی، ازمحدودیت های آب و هوایی به نفع خود و برای آسایش و امنیت بیش تر ساکنان بهره ببرند. اما امروزه تغییر سبک ساخت و ساز و عدم رعایت اصول اقلیمی در سبک جدید موجب کاهش تأمین آسایش در داخل ساختمان و مصرف روزافزون سوخت های فسیلی شده است. در این راستا این پژوهش سعی دارد به دنبال هدف دست یافتن به راهکارهای طراحی بهینه کالبد بناهای متناسب با اقلیم در شهر کرمان، با مطالعات کتابخانه ای و میدانی و روش تحقیق تحلیل محتوا و استدلال منطقی و مشاهده، به مطالعه شرایط اقلیمی و بازخوانی اندیشه های پایدار در معماری مسکن بومی کرمان بپردازد تا از این میان با استخراج الگوهای اقلیمی روند طراحی مسکن به سوی مشخصی سوق داده شود. جهت نیل به این هدف از آمار و اطلاعات ایستگاه سینوپتیک شهر کرمان در یک دوره آماری مشخص استفاده شده است. این پژوهش سعی بر این دارد با بررسی اقلیم در روند توسعه معماری و شهرسازی بومی به بررسی الگوهای ارزشی پایدار دست یابد تا بتوان آن را در جهت رسیدن به معماری با هویت به صورت اخص در مسکن معاصر پیاده نمود.

Keywords:

الگوهای اقلیمی , مسکن بومی , مسکن معاصر , بازخوانی , شهر کرمان