تأثیر بهسازی بافتهای با ارزش در فرهنگ سازی نقاط روستایی درون شهری (نمونه موردی: محله فرحزاد تهران)

امروزه با توجه به زندگی ماشینی و معضلات زندگی شهری، انسانها دست به تخریب بافتهای با ارزش زده اند و روز به روز درجوامع شاهد از بین رفتن آثار با ارزشی هستیم که بسیاری از این عناصر گرانبها در مناطق روستایی واقع شده اند و ریشه در فرهنگ کهن ایرانی دارند. اگر در حفظ و احیای این عناصر همت ورزیده شود، به الطبع انسانها نسبت به محیط زندگی خود تعلق خاطر بیشتری پیدا خواهند کرد و در نگهداری این میراثهای فرهنگی خواهند کوشید. زیرا که همین بناهای با ارزش هستند که هم می توانند به یک کالبد روستایی هویت بخشیده و باعث شوند که از منظر روانی ساکنان روستا نسبت به محیط زندگی خود احساس مسئولیت بیشتری پیدا کنند و در حفاظت آن خود نیز گام بردارند، و همچنین باعث گرایش انسانها نسبت به فرهنگ زندگی روستایی شوند. اکنون با نگرشی دقیقتر، روستاهایی نظیر فرحزاد را می توان یافت که دارای بناهایی هستند که مورد بی توجهی و تخریب قرار گرفته اند. حال که با کمی توجه و بهسازی در بافتهای روستایی می توان در حفظ فرهنگ مردم روستا و همچنین گسترش زندگی روستایی تلاش کرد. در مقاله مذکور سعی بر آن است تا با بهره گیری از مطالعات میدانی و کتابخانه ای، عوامل تخریب و یا بی توجهی به بناهای با ارزش را مورد واکاوی قرار داده و تأثیر جنبه های فرهنگی، حفظ و احیای این ابنیه بر ساکنان و نقش هویتی آن در ساختار روستاها مورد بررسی قرار گیرد. بهسازی مناسب، در زندگی روستایی می تواند باعث شکل گیری فرهنگی صحیح و در پی آن نظام اجتماعی و شهر ایده آل فردا گردد.

Keywords:

بافت روستایی , فرهنگ , هویت , بهسازی , فرحزاد