مسکن و معماری پایدار

از ابتدای تاریخ مسکن بعنوان سرپناه نقش مهمی در زندگی جوامع انسانی بازی کرده است. مسکن به عنوان یکی از نیازهای اساسی خانواده ها که نه تنها به عنوان سرپناه بلکه به عنوان یک دارایی مهم نیز تلقی می گردد و از ارزش بالای اقتصادی و اجتماعی برخوردار می باشد. هدف نهایی طراحی پایدار در پیداکردن راه حل های مؤثر و مفید کمی، کیفی، جسمی و روانشناختی به منظور ساختمان سازی برای کاربران می باشد. احتمالات و امکانات برای رسیدن به چنین هدف به ظاهر دشوار است.سه اصل طراحی پایدار، حفظ و بقای منابع، طراحی بر اساس چرخه زندگی و طراحی انسان محور، ایجاد یک آگاهی گسترده از پیامدهای محیطی که با معماری مرتبط هستند را موجب می شوند. موضوع مشخص و آشکار این تحقیق بازشناسی الگوهای کاربردی معماری پایدار در بافت های شهری و همچنین طراحی و ساخت مساکن منطقه است. هدف از این پژوهش طراحی یک مجتمع مسکونی با تأکید بر تقویت روحیه جمعی ساکنین و ایجاد و احیاء تعامل انسانی جامعه ایرانی که در راستای هدفی والاتر که ساماندهی به نحوه ساخت مجتمع های مسکونی از منظر کیفی و با نگاهی بهپیشینه شهر، باز زنده سازی خاطرات بصری و حسی در مقیاس خانواده و جامعه شهری در چهارچوب نیازهای امروزی طراحی در سطح خرد که در مقیاس یک پروزه مسکونی به ویزگی های کلی کیفیت محیط در مجتمع های مسکونی و در انتها به واحد مسکونی می پردازد.

Keywords:

مسکن , معماری پایدار , توسعه پایدار , طبیعت , اقلیم