عبدالرضا نواح - عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز
علی حسین حسین زاده - عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز
احمد ویسی - کارشناس ارشد دانشگاه شهید چمران اهواز -

جامعه پذیری یا اجتماعی شدن یعنی همنوایی فرد با ارزشها، هنجارها و نگرش های گروهی و اجتماعی که دارای ابعاد وزیرشاخه هایی چون جامعه پذیری سیاسی، جامعه پذیری دینی، جامعه پذیری سازمانی و ... می باشد. هدف اصلی نهادهایجامعه پذیر کننده، اجتماعی کردن یا آماده ساختن افراد برای حضور مؤثر در جامعه و درک به موقع و هماهنگ ساخت ها،کارکردها و فرهنگ جامعه، جهت نشان دادن عملکرد معقول اعم از واکنش ها، رفتار یا کنش در جهت رفع نیازها ورسیدن به اهداف جمعی است. مقاله حاضر با هدف بررسی تأثیر رسانه های ارتباط جمعی بر جامعه پذیری سیاسی دانش-آموزان دبیرستانی انجام گرفته است. در این پژوهش، نظر بر این است که انواع رسانه های مختلف (اعم از تلویزیون،ماهواره، سینمای خانگی و اینترنت) موجد سطوح متفاوتی از جامعه پذیری سیاسی می گردد. چارچوب نظری تحقیقبرگرفته از آراء پارسنز، گربنر و ... میباشد. دادههای پژوهش با روش پیمایش از نمونهای با حجم 384 نفر از دانش آموزانپایه ی سوم و چهارم دبیرستان شهر کوهدشت و با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب، جمع آوری و مراحل آماری آن با استفاده از نرمافزارSPSS V.16 انجام شده است. نتایج نشان داد که از مجموع عوامل مطرح شده میزان مشاهده ی هرکدام از انواع رسانه ها، اولویت محتوایی و پایگاه اجتماعی -اقتصادی بر جامعه پذیری سیاسی تأثیرگذار هستند. همچنین نتایج نشان داد متغیرهای زمینه ای نیز بر جامعه پذیری سیاسی موثرند.

جامعه پذیری سیاسی، رسانه های ارتباط جمعی، کوهدشت