حسن رشیدی - دانشجوی دکتری جامعه شناسی اقتصادی و توسعه - آموزشکده فنی و حرفه ای سما – دانشگاه آزاد اسلامی واحد

مهابا همچون شهری تاریخی، فرهنگی دارای اختلاف آراء درباره پیشینه آن بوده و محدوده ی جغرافیایی و اداری اینشهرستان با تغییراتی مواجه بوده است. این تحقیق وضعیت اجتماعی و اقتصادی این شهرستان را از بعد 1335 تا قبل1385 ذیل دو دوره زمانی و با استناد به داده های مرکز آمار ایران و سرشماری های نفوس و مسکن سه دوره سرشماری(1355، 1345، 1335) صورت گرفته است. در دوره اول (بعد از 1335 تا 1357 ه. ش) بر سه متغیر مهاجرت، نقش اداری-خدماتی و کالبد تمرکز داشته ایم، در این دوره شهر با اعمال برنامه های مدرنیزاسیون پهلوی و هم چنین جذبهخدماتی شهر (که با داشتن مرکزیت اداری-خدماتی در منطقه همچون یک مادر شهر عمل کرده است) با سیلمهاجرین به شهر و بروز مسائل شهری مواجه بوده است. ازدیاد مشاغل دولتی و ساختمانی، گسترش کالبد شهر در اطرافهسته قدیمی، ایجاد شهرکها، خیابانها و تملک املاک شهری و تراکم جمعیت در شهر از فاکتور های مورد تحلیل در این دوره بوده است.دوره دوم (بعد از سال 1357 تا 1385 ه.ش) با بروز بحرانهایی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و محدود شدن حوزهجغرافیایی شهرستان (ازدیاد حدود 5 برابری جمعیت شهری ولی عدم ازدیاد جمعیت شهرستان) و ایجاد و گسترشادارات و سازمان های رسمی فرهنگی و اجتماعی همراه بوده است، به علاوه از اشتغال در بخش کشاورزی کاسته شده واشتغال در بخش خدمات بیشتر شده و بخش صنعت گسترش خیلی کمی داشته است، بخش مستقل و کارکن فامیلیبدون مزد نسبت به بخش خصوصی و بخش عمومی» در اشتغال سهم بیشتری داشته است، در اواخر این دوره بازارچه »های کالاهای وارداتی و کالاهای دست دوم (تاناکورا) در حال رواج بوده و مسیر های ارتباطی داخلی شهر با توسعهشهرکها گسترده شده اند و مدارس و مکانهای آموزشی (به موازات ازدیاد جمعیت) توسعه یافته است.

شهر، مهاباد، اداری - خدماتی ، کالبد شهر، اشتغال