محمود محمدی - دکتری شهرسازی، استادیار گروه شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان
داریوش مرادی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری،مربی گروه شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان
زهرا خداداد محمودی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه هنر اصفهان

ارتقاء کیفیت زندگی راهی برای رسیدن به رضایتمندی و شادمانی می باشد که تاثیرات همه جانبه ای بر زندگی شهروندان می گذارد. اما مطالعاتی که به عمل نمی رسد نمی تواند منجر به بهبود کیفیت زندگی گردد. پیوند برنامه راهبردی با انگاشت کیفیت زندگی می تواند تا حدی به رفع این معضل کمک کند.عدم انطباق مراحل مختلف یک فرآیند برنامه ریزی شهری با ویژگی های مورد نیاز یک انگاشت کلان (چون کیفیت زندگی) مانع از تحقق اهداف مطرح شده برای انگاشت کیفیت زندگی در جریان توسعه شهری می گردد. هدف این پژوهش تحلیل نقش و جایگاه انگاشت کیفیت زندگی در برنامه های راهبردی و معرفی روشی برای بکارگیری انگاشت کیفیت زندگی در تحلیل برنامه راهبردی شهر اصفهان است. برای رسیدن به این امر، استفاده از روش های کیفی و تحلیل میزان تاثیرگذاری این انگاشت براساس نظریه مبنایی پیشنهاد و فرایندی جهت بکارگیری این انگاشت در برنامه های راهبردی و ارائه ی یک مدل نظری ارائه می گردد.

کیفیت زندگی، روش پژوهش کیفی،نظریه مبنایی، برنامه راهبردی اصفهان 95