علیرضا کریمی - دانشگاه تهران، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، گروه کودکان استثنایی

خودکارآمدی یکی از مهمترین عوامل تنظیم رفتار انسان در موقعیت های گوناگون است. با توجه به این موضوع، هدف این پژوهش مقایسه خودکارآمدی دانش آموزان با و بدون افت شنوایی در شهر اهواز بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی مقایسه ای بود. تعداد - 60 نفر از دانش آموزان پسر در مقطع متوسطه دوره اول شامل 30 دانش آموز با افت شنوایی شاغل به تحصیل در مدارس استثنایی و 30 دانش آموز بدون افت شنوایی نیز از مدارس عادی به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب، و پرسشنامه خودکارآمدی کودک و نوجوان موریس را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها نیز از روش تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد که در متغیر خودکارآمدی کلی و خرده مقیاس های اجتماعی، تحصیلی و هیجانی آن بین دانش آموزان با و بدون افت شنوایی تفاوت معناداری وجود دارد. به این شکل که میانگین نمرات خودکارآمدی کلی، اجتماعی، تحصیلی و هیجانی دانش آموزان بدون افت شنوایی از دانش آموزان با افت شنوایی بیشتر بود. از آنجایی که خودکارآمدی می تواند زندگی فردی و اجتماعی افراد را تحت تاثیر قرار دهد لذا باید در جهت آموزش این سازه به این گروه از افراد مبادرت ورزید.

خودکارآمدی، افت شنوایی